Niemands Kind - Ingrid von Oelhafen & Tim Tate RECENSIE

Recensie: Niemands Kind - Ingrid von Oelhafen & Tim Tate

Niemands Kind: de absurditeit van Lebensborn verklaard

In dit boek trekken Ingrid von Oelhafen en Tim Tate het project Lebensborn weg achter een muur van geheimzinnigheid. Het roven van kinderen uit diverse buitenlanden om daarmee een wezenlijke bijdrage aan het kweken van een Arisch superras te leveren. Decennia lang hebben instanties er alles aan gedaan om deze schanddaad van het nazi regime te verbloemen of althans het wezen ervan te verduisteren.

Ingrid van Oelhafen, geboren als Erika Matko in Slovenië, deed er ruim twintig jaar over om stukje voor beetje haar identiteit bloot te leggen. Tim Tate maakte in 2013 een documentaire over Lebensborn, het project van Heinrich Himmler, Hitler’s rechterhand, dat vele duizenden kinderen tot op hoge leeftijd in opperste verwarring achter liet.

In deze documentaire speelde Ingrid een bescheiden rol. Tate zette haar vaan om haar aangrijpende verhaal in boekvorm uit te geven. Het legt een misdaad bloot waaraan te weinig aandacht is besteed, maar die de lezer  dankzij Niemands Kind nu tot in de diepste vezels meebeleeft.

Een kind van negen maanden, weggerukt bij partizanen ouders. In de steek gelaten door een ouderpaar dat geen warmte kan geven. Van de kilte in de kou, belogen en bedrogen. De ontdekking dat Gisela en Hermann niet haar biologische ouders zijn, ervaart ze al op 11-jarige leeftijd. Ze weet zich er geen raad mee, gaat pas als volwassene echt op zoek. Pas met het klimmen van de jaren maakt ze er echt werk van. Aangemoedigd daar mensen met kennis van zaken. Als fysiotherapeut, het beroep van Gisela dat ze krijgt opgelegd, maar dat ze door een eigen invulling omarmt, zet ze zich in voor gehandicapte en ontwrichte kinderen.

De speurtocht levert verbijsterende feiten op. DNA brengt haar uiteindelijk thuis. Nou ja, in het land waar ze is geboren maar waarvan ze de taal niet verstaat.

De hoge waarde van Niemands Kind zit onder meer in de wijze waarop Ingrid de uitleg van Lebensborn in de breedte ben en in de diepte voorlegt. Met zoveel kracht geschreven dat je er al lezend door wordt overrompeld en geschokt. Dat Adenauer direct na de oorlog op zijn manier verstoppertje speelde met de misdaden is nog enigszins te begrijpen, maar de ontkenning van het kwaad tientallen jaren na hem stemt tot nadenken.

Ingrid laat de feiten spreken. Het is niet het eenzijdig verwijt wat gemakkelijk aan een dergelijk imponerende geschiedenis kan kleven. Pas als je dit verhaal leest kom je er achter wat deze mensonterende wandaad met kinderen heeft gedaan. Een verschrikking die hun hele leven op de kop zette. Maar hoe dat echt voelt is zelfs door Ingrid/Erika met geen pen te beschrijven. Een klap die zeventig jaar na dato doordreunt.

Recensie: Niemands Kind - Ingrid von Oelhafen & Tim Tate