Mijn Waarheid - Sandra J. Paul  RECENSIE

Recensie: Mijn Waarheid - Sandra J. Paul 

Elias en Nathalie stappen in het huwelijksbootje en Elias' neef -en tevens beste vriend- Nathan wordt uitgenodigd als getuige voor Elias. Na de plechtigheid vertrekt het drietal naar de top van de nabijgelegen Blue Mountain om aan deze dag, door middel van een mooie fotoshoot, een blijvende herinnering over te houden. Tijdens de fotografiesessie gebeurt er iets waardoor deze dag een heel andere afloopt heeft. Nathalie overlijdt. Nathan is ervan overtuigd dat hij Elias een duw zag geven, maar Elias beweert het tegenovergestelde. Wie moet je nou geloven?

Sandra J. Paul heeft haar stinkende best gedaan om Mijn Waarheid een bijzondere lay-out te geven en dit heeft haar vruchten afgeworpen. Het boek heeft namelijk geen voor- of achterkant. Het vertelt slechts één verhaal, maar dit wordt vanuit twee verschillende personages besproken. Het leuke van deze vormgeving is dat het niet uitmaakt met welk verhaal je begint. Aan het eind van de vertelling wordt middels een zwarte pagina een waarschuwing weergeven. Hiermee geeft de auteur je een keuze: doorlezen en de ontknoping te weten komen, of het boek omdraaien en eerst de andere visie aangrijpen zodat je beide zijden van het verhaal weet.

Je hoeft overigens niet bang te zijn om tweemaal hetzelfde verhaal in Mijn Waarheid te lezen. Hoewel de hoofdlijnen van de verhalen dezelfde strekking hebben, geven de persoonlijke details van de personages juist een karakteristieke tegenhanger. Hun vertellingen zijn doordrenkt met individuele aspecten waardoor hetzelfde moment toch totaal anders wordt ervaren. Juist hierom zijn de overeenkomsten in het hoofdverhaal een aanwinst. Natuurlijk is het onvermijdelijk om herhaling tegen te komen, maar de verschillende meningen, visies en ervaringen over hetzelfde gegeven zorgen dat er een tweestrijd in het hoofd van de lezer losbarst. En is dat juist niet waarom mensen zo aangetrokken zijn tot psychologische thrillers? 

Sandra J. Paul hanteert een soepele schrijfwijze. Nergens wordt Mijn Waarheid belemmerd door lastige teksten, moeilijke woorden of lange zinnen. Alles loopt gedwee in elkaar over en hierdoor lijken de pagina's dan ook voorbij te vliegen. De keerzijde is echter dat deze schrijfstijl niet veel concentratie kost. Het verhaal speelt zich voor je af in plaats van dat het je opslokt en het is dan ook geen lastige opgave om te worden afgeleid tijdens het lezen. Een goed voorbeeld hiervan zijn bijvoorbeeld de omgevingen. De focus ligt bij het doen en laten van de personages en hierdoor word je nooit echt meegenomen naar de setting. Waarschijnlijk een bewuste keuze van de auteur, maar ook erg jammer omdat de sfeerbeleving ermee verkleind wordt. Ook de spanningsboog is slechts gering aanwezig. Het uit zich vooral in nieuwsgierigheid naar de waarheid. 

De originele vormgeving van Mijn Waarheid zal veel nieuwsgierige blikken opleveren en verbloemt een groot deel van het minieme gebrek aan creativiteit voor het verhaal zelf. Uiteindelijk zorgt de auteur voor een heel plezierig boek dat genoeg interessante bouwstenen heeft om de lezer geboeid te houden. Met wiens verhaal zal jij dit boek gaan starten..?

Recensie: Mijn Waarheid - Sandra J. Paul