Denk morgen op het slagveld aan mij - Javier Marías RECENSIE

Recensie: Denk morgen op het slagveld aan mij - Javier Marías

Zodra de man van Marta Telléz zijn hielen heeft gelicht voor een zakenreis naar Londen, nodigt ze Victor Francés uit voor een etentje. Na het etentje brengt Marta haar kind naar bed en is het voor de twee volwassenen tijd voor de volgende stap. In het heetst van de strijd voelt Marta zich echter niet zo lekker. Wat erger blijkt dat gedacht, want ze overlijdt nog geen uur later. Wat volgt is de keuze die Victor daarna maakt en de dubio's waar hij vervolgens tegenaan loopt.

De intrigerende synopsis van Denk morgen op het slagveld aan mij wordt echter al vroeg in het boek door een flink obstakel belemmerd. Javier Marías maakt veelvuldig gebruik van voegwoorden en komma's, waardoor zijn zinnen onnodig lang zijn en niet erg vlot weglezen. De pagina's worden volledig benut en dat vergt veel concentratie. Ze staan bómvol letters en kennen geen opmaak. Het gebrek aan alinea's en een verdeling in het verhaal zorgt dat een hoofdstuk aanvoelt als eén lange zin. Het leest moeizaam weg en het is behoorlijk uitputtend om te voltooien. De hoofdstukken bevatten elk zo'n veertig pagina's en doordat de lezer maar weinig rust wordt gegund tijdens het lezen, is het nog een behoorlijke opgave om gestaag door het verhaal heen te komen. 

Victor is een fatsoenlijke man die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats aanwezig is geweest en hierdoor een ellendige lading met zich meedraagt. Terwijl je als lezer de pagina's bewandelt, geven de letters weer wat hij denkt, beseft én wat hij concludeert. Kortgezegd: het bevat een overdaad aan details. De combinatie met het omvangrijke vocabulaire van de protagonist maakt delen van het verhaal van het verhaal wat rommelig. Het is soms net wat te veel, waardoor Denk morgen op het slagveld aan mij chaotisch en langdradig aanvoelt. Zo komen er flink wat namen voorbij in het boek. Het zijn de namen van mensen die een belangrijke rol in het leven van Victor spelen en hebben gespeeld, én het zijn namen van mensen die nog een plaats in zijn leven moeten gaan krijgen. Al deze indrukken geven een behoorlijke lading aan Denk morgen op het slagveld aan mij, terwijl ze toch niet allemaal direct duidelijkheid verschaffen. 

De insteek van het verhaal is inventief en de strekking is bekoorlijk. Het is echter de weg ernaartoe die het listig maakt. Voor sommige lezers zal deze wandeling behoorlijk uitdagend zijn, terwijl andere lezers liever het gemak van het nabijgelegen terras zullen pakken. Over smaak valt immers niet te twisten. Een ding is duidelijk: zodra het hobbelige pad is overwonnen, zal de oase aan het eind van de route onmiskenbaar zichtbaar zijn.

De lat van Denk morgen op het slagveld aan mij wordt direct vrij hoog neergelegd. Het gemis aan een jofele vormgeving heeft tot gevolg dat er met opperste concentratie moet worden gelezen. Marías is incidenteel wellicht iets te ambitieus geweest, want het kost flink wat doorzettingsvermogen om het boek tot de laatste bladzijde uit te lezen. De moeilijkheidsgraad leidt af van de boodschap.

Recensie: Denk morgen op het slagveld aan mij - Javier Marías