Een Zondagskind - Tana French RECENSIE

Recensie: Een Zondagskind - Tana French

Zondagskinderen. Mensen die altijd geluk hebben, en door het leven wandelen alsof ze op wolken lopen. Toby Hennessy uit Dublin weet zeker dat hij er één is. Zijn familie en vrienden houden van hem, zijn carrière loopt op rolletjes, zijn vriendin is de allerbeste.

Dan wordt hij ruw wakker geschud als hij wordt overvallen en mishandeld. Getraumatiseerd vlucht hij naar Ivy House, een huis dat al jaren in de familie is. Maar ook daar vindt hij geen rust als er een schedel wordt gevonden, en kort daarna een volledig lichaam in een iep. Het zet zijn heden, verleden en toekomst op de kop en hij moet zichzelf vragen stellen die hij nog nooit eerder heeft gesteld. Hoeveel van zijn wereldbeeld is ook daadwerkelijk realiteit?

Wie Tana French kent weet dat dit niet de eerste thriller is die ze naar buiten brengt. Ze heeft ondertussen een flinke naam gemaakt binnen het genre, en met Een Zondagskind zal ze bewijzen waarom. Origineel uitgekomen in 2018, nu eindelijk naar het Nederlands vertaalt.

De eerste paar hoofdstukken kabbelen rustig voort, en je maakt kennis met Toby en zijn leven. Hij doet het goed, lijkt gelukkig, en je bent bijna jaloers over hoe makkelijk hij door het leven gaat. Tot het moment dat hij 2 overvallers in zijn huis heeft, en zo zwaar wordt mishandeld dat het een wonder is dat hij het overleeft. Hierna verandert alles. Niet alleen in zijn leven, maar ook in de toon die French neerzet. Het is grimmiger, duisterder, bijna waziger. Aangezien je vanuit Toby's perspectief leest, heb je ook te maken met het trauma dat hij heeft opgelopen. Fysiek en mentaal.

De rest van Een Zondagskind blijft op een laag pitje staan. French neemt ruim de tijd om verschillende kanten van het verhaal goed te belichten. Wellicht probeert ze hiermee zand in je ogen te strooien, want het kan echt nog alle kanten op, zo'n driekwart van Een Zondagskind verder. Toch nemen deze uitgebreide beschrijvingen wel wat van de spanning weg. Pas als ze terugkomt bij de rode draad pak je het verhaal echt weer goed op en wil je verder lezen. En als French je te pakken heeft, heeft ze je goed te pakken. De achterflap geeft aan dat John Boyne zei: "Met meer wendingen dan een achtbaan." Hier heeft hij volkomen gelijk in.

Een Zondagskind boeit en bloeit. We verwachten niets minder van Tana French, maar ze bewijst hier weer dat ze niet voor niets hoog aan de rangorde staat. Als je van thrillers houdt, maar niet constant op het puntje van je stoel wil zitten is Een Zondagskind je op het lijf geschreven.

Recensie: Een Zondagskind - Tana French