Arsène Lupin 3: De Holle Naald - Maurice Leblanc RECENSIE

Recensie: Arsène Lupin 3: De Holle Naald - Maurice Leblanc

Maurice Leblancs Arsène Lupin De Holle Naald is het derde boek over de meester inbreker Arsène Lupin, dat deze Franse auteur in 1909 schreef. Arsène Lupin steelt van de rijke Fransen en met diverse vermommingen en ingenieus opgezette diefstallen en ontsnappingen is hij de politie nog steeds te slim af. 

Boek één, Arsène Lupin gentleman inbreker, is een verzameling van korte verhalen over Arsène Lupin, waarin dit personage geïntroduceerd werd en zijn wapenfeiten verteld werden door Maurice Leblanc, als zijnde zijn biograaf. Boek twee, Arsène Lupin versus Herlock Sholmes, gaat over het feit dat de Franse politie geen grip kan krijgen op Lupin en men de vermaarde Engelse detective Herlock Sholmes erbij haalt om te kijken of hij Lupin wel in de val kan lokken. Hetgeen niet echt gelukt is dus. 

In Arsène Lupin De Holle Naald gaan de avonturen verder. Tijdens een inbraak in kasteel Ambrumesy schiet het nichtje van de graaf De Gesvres, Raymonde de Saint –Véran  een inbreker neer. Het lichaam van de inbreker wordt echter nooit gevonden. Iedereen is dan ook helemaal van slag als een paar dagen later Raymonde ontvoerd wordt en uiteindelijk dood teruggevonden wordt, met de eveneens dode Arsène Lupin naast zich. Het Franse publiek is diep geschokt. Hun held Arsène Lupin, de man die de rijken op de korrel nam en de politie voor schut zette, dood? Een geniale jongeman, Isidore Beautrelet gelooft er dan ook niets van en hij gaat op onderzoek uit. Hij ontdekt dat een document over een geheime bergplaats verdwenen is: L'Aiguille Creuse (de holle naald). Nu is er een rotsformatie La Manneporte en L'Aiguille  voor de kust van Normandië, die in connectie staat met Arsène Lupin en daar wil Beautrelet meer van weten. Als dan ook nog Herlock Sholmes bij de nasleep van de dood van Raymonde en Lupin betrokken wordt en er zaken spelen zoals verdwenen kroonjuwelen en een schimmig genootschap, komt Arsène Lupin tegenover twee tegenstanders te staan.  

Buiten het Franse publiek wist internationaal eigenlijk niemand wie Leblanc en zijn personage Arsène Lupin waren. Behalve misschien de Engelse schrijver Arthur Conan Doyle en zijn advocaten. In een van de eerste verhalen die Maurice Leblanc over Arsène Lupin schreef: "Herlock Sholmes komt te laat", voerde hij de toen al internationaal bekende persoon van Sherlock Holmes op. De beroemde Engelse detective en geesteskind van schrijver Arthur Conan Doyle. Om zomaar een personage van een andere schrijver te pikken is gezien auteursrechten niet toegestaan en Conan Doyle protesteerde heftig en maakte hier natuurlijk een zaak van. Met een slimmigheidje waarmee hij tegenwoordig nooit mee weg had kunnen komen, wisselde Leblanc twee letters om en de zaak was opgelost. Leblanc kon hierdoor in zijn tijd toch een graantje meepikken van de internationale erkenning voor de figuur Sherlock Holmes, want de gelijkenis was natuurlijk wel duidelijk. In Frankrijk echter was en is de figuur van Arsène Lupin bijna een nationale held. De Fransen, zeker in die tijd van de Belle Époque vonden het maar wat leuk om de gevestigde orde voor schut te zetten en dat deed Arsène Lupin. 

Je moet je wel bedenken dat de verhalen door Maurice Leblanc geschreven zijn tussen 1905 en 1909, dus de houding en reacties van de personages zijn behoorlijk ouderwets. Men hield zich in die tijd aan de beleefheidsregels en iedereen, zelfs de misdadigers, was keurig en gevoeglijk. De verhalen zijn een beetje vlak en de plots zijn niet waterdicht, maar het zijn zulke leuke verhalen om te lezen. 

De verhalen over Arsène Lupin zijn zelfs in het verleden al eens verfilmd. Ze vormen de basis voor een film uit 2004 door Jean-Paul Salomé. Er zitten elementen in uit het verhaal van L' Aguille Creuse (De Holle Naald), al hebben ze de verhalen behoorlijk gedramatiseerd om aan de smaak van het moderne publiek tegemoet te komen. De avonturen van Arsène Lupin begonnen als losse verhalen, geleidelijk werden het meer samenhangende verhalen en nu in dit derde boek is het eigenlijk één verhaal, waarbij een paar plots goed in elkaar grijpen. Maurice Leblanc is met De Holle Naald ook gegroeid in de manier waarop hij de verhalen opbouwde. Nog altijd brengt hij de lezer direct midden in het verhaal. Geen uitleg, geen introductie, een en ander wordt gaandeweg wel duidelijk. Waar hij vroeger echter bijna bij het einde begon en de gebeurtenissen eigenlijk van achter naar voren uitlegde, heeft hij nu een meer chronologische opbouw. 

Zijn schrijfstijl is als altijd luchtig en een beetje spottend, maar zeker in De Holle Naald, neem je als lezer een wat serieuzere ondertoon waar. Arsène Lupin is nog steeds de zwierige wat arrogante boef, de vrouwenversierder en schrik van de rijke adel. Geheel overtuigd van zijn eigen kunnen, maar hij neemt zijn leven nu toch onder de loep. Wat moet hij doen om de druk van politie en nationale bekendheid af te laten nemen, als hij een andere agenda heeft dan alleen zijn volgende geniale inbraak te plannen en uit handen te blijven van die politie? Een misdaad is het beste te verbergen tussen andere misdaden, dus Arsène gaat aan de slag. We krijgen weer wat meer informatie over Arsène Lupins verleden en de groep mensen die hem altijd helpen en we zien ook wat meer van Lupins emoties naar boven komen. Dit boek is duidelijk wat harder en gaat wat dieper dan de vorige twee. 

Zoals ook bij de vorige boeken gezegd is Maurice Leblancs De Holle Naald zeker een aanrader als je meer over de figuur Arsène Lupin te weet wil komen en bovendien gewoon luchtige vermakelijke verhalen wilt lezen. Verhalen die niet allemaal even ingewikkeld hoeven zijn of technisch en psychologisch verantwoord moeten zijn, maar die je gewoon ontspannen snel en lekker weg leest. Ik geef Maurice Leblancs De Holle Naald dan ook 4 hartjes.

Recensie: Arsène Lupin 3: De Holle Naald - Maurice Leblanc