De zaak Tom - Jean-Paul Dullers RECENSIE

Recensie: De zaak Tom - Jean-Paul Dullers

Op manege Kattenevia in Genk slaat de schrik toe als er een schokkende ontdekking in een van de stallen wordt gedaan. Tom, een jongen met het syndroom van down en tevens het vriendelijke hulpje op de stal, wordt daar gevonden. Hij lijkt dood, maar gelukkig blijkt dat de ernstige hoofdwond geen toch fatale gevolgen heeft. Hij wordt naar het ziekenhuis afgevoerd waarna hij kunstmatig in coma wordt gehouden. De heren Coppens en Vercauteren van het Gentse rechercheteam worden opgeroepen om te onderzoeken wie dede wrede daad op zijn of haar geweten heeft...

Jean-Paul Dullers woont in Limburg, maar zijn roots bevinden zich over de grens in België. Dit is te merken aan de schrijfstijl die in De zaak Tom gehanteerd wordt. Niet alleen decoreren Vlaamse woorden de teksten; ook is de woordvolgorde in de zinsopbouw niet altijd hoe wij het in Nederland gewend zijn. Het schenkt geen hinder aan het verhaal, maar het is wel iets om rekening mee te houden omdat niet iedereen dit zal bekoren. Het veelvuldig gebruik van komma's is echter wél een flinke stoorzender. Er wordt te vaak gebruik gemaakt van dit voegwoord waardoor zinnen een onnodig labyrint vormen. 

De zaak Tom wordt flink gedomineerd door details. Deze factoren geven notie aan omgevingen, maar bijvoorbeeld ook aan kenmerken van personages. In het laatste geval wordt er echter wat te veel in doorgedraafd. Interessante karaktereigenschappen worden ondergesneeuwd door het overschot aan informatie. Dullers doet dit vooral in de eerste helft van het boek en de kennismaking met de rechercheurs verloopt hierdoor stroef. Het is een goed voorbeeld van overdaad die schadelijk is. Bij een nieuwe reeks is het van belang empathie voor de karakters te krijgen, maar de vloed aan gegevens zorgt juist dat van Coppers en Vercauteren saai en sloom overkomen waardoor er maar moeilijk sympathische gevoelens optreden. Als je er echter de tijd voor neemt, zal het blijken dat Coppens en Vercauteren de kwaadste pieren helemaal niet zijn. Ze hebben niet dezelfde zienswijzen en hoewel dit conflicten met zich meebrengt, zorgt het er tevens voor dat het tweetal elkaar aanvult. Humor hebben de mannen ook, al moet je wel even door de Vlaamse toon heen kunnen prikken om het te kunnen proeven.

Het verhaal gedijt in een rustig tempo en kabbelt op dezelfde toon voort. Dit komt voornamelijk doordat het verhaal weinig spanning bevat en ook nergens wordt opgefleurd door verbluffende gebeurtenissen of verrassingen. De zaak Tom leest zeer ontspannen weg, maar toch kost het flink wat concentratie om het boek tot haar eind te brengen. De geringe spanningsboog in combinatie met de langdradige stukken vormt een vrij kleurloze eenheid. Het is niet lastig om afgeleid te worden door andere dingen dan de vertelling. In de tweede helft van het boek gebruikt de auteur meer spanning, maar nog steeds zijn er geen explosieve situaties te bespeuren. 

De zaak Tom is geen slechte start van een reeks, maar weet door het gebrek aan originaliteit geen andere boeken in het genre in de schaduw te stellen. Een eyeopener is het niet, maar de nieuwsgierigheid naar het duo is wel gewekt en soms is dat net genoeg om een volgend deel te willen lezen.

Recensie: De zaak Tom - Jean-Paul Dullers