Daigho - Latoya Morris RECENSIE

Recensie: Daigho - Latoya Morris

Latoya Morris Daigho is een fantasieroman van deze Nederlandse schrijfster die debuteerde met de roman Gebroken Adem.

De 17-jarige Daigho woont met zijn oma Berna en moeder Bryanna in de wereld Ayra, een middeleeuwse wereld waar mensen naast magische wezens leven. Magie wordt in balans gehouden, al snappen de mensen niet goed hoe en waarom. Daigho is lang, knap en sterk maar toch een buitenbeentje omdat niemand weet wie zijn vader is. Als hij op een dag samen op pad is met zijn vriendin Milly, wordt zij lastig gevallen en bijna verkracht door Penn, de zoon van de dorpshoofdman Cass. Door woede en noodzaak om Milly te redden vindt er in Daigho een fysieke verandering plaats en wordt hij een Guhlrid, een super sterk geveugeld wezen met klauwen en scherpe tanden. De situatie loopt volledig uit de hand en Daigho moet vluchten. Zijn moeder geeft hem een halsketting, die hem op magische wijze naar een andere wereld brengt. Dit blijkt Aarde te zijn in de huidige moderne tijd. Een hele schok dus, maar hij leert een meisje kennen, Fay, die hem helpt en onderbrengt bij Kell, een oudere man die ook Fay vaak opvangt, aangezien Fay het thuis niet fijn heeft en ook zij is een buitenbeentje op school die vaak gepest wordt. Met hulp van vooral Kell komt Daigho steeds meer te weten over wie en wat hij is en over de wereld van Ayra. Als hij wederom via magische krachten door de Wyndrygem (een jager op kwade magie) genaamd Alma terug gehaald wordt naar Ayra, komt hij ook te weten wat zijn lot is en zijn rol in de strijd tegen de kwade tovenaar Dissius.

Daigho van Latoya Morris is zondermeer een fantastisch, fantasierijk boek met unieke personages en wezens en een prachtig authentiek verhaal. Latoya Morris heeft op beeldende wijze een spannende wereld gecreëerd. Geen langzame introductie of uitleg, gelijk met de eerste zin in de proloog trekt ze je al mee de spanning en het avontuur in en ook nadien geeft ze de lezer informatie door middel van de acties en belevingen van de personages, zonder aparte uitleg. Ze heeft goed nagedacht over de personages die in Ayra leven en over de verhaallijnen van ieder van hen. Daigho is geschreven vanuit diverse perspectieven, soms ook vanuit andere tijdslijnen en zelfs vanuit andere werelden, maar Latoya Morris weet alles helder te houden en uiteindelijk komen alle verhaallijnen mooi bij elkaar in een grote zinderende, nogal bloederige finale. Want let wel op, Daigho is geen liefelijk fantasie verhaal over magie. Het is een rauw verhaal met een duistere inslag over een zoektocht en een strijd.

Vooral de seksueel getinte scènes en de actie scènes kunnen nogal schokkend zijn voor young-adult lezers en zijn zeker niet geschikt voor nog jeugdigere lezers. Daigho staat dan ook aangegeven als een boek voor volwassenen en gezien de zwaar bloederige scènes, verkrachtingen, martelingen en moorden is het dat ook zondermeer. Echter de belevingswereld en reacties van vooral personages als Fay en ook de toch al oudere Kell kloppen hier weer niet mee. Dit botst met de toon en sfeer van het verhaal en dat is echt jammer.

Vooral bij Fay viel dit verschil erg op. Waar Latoya Morris de andere personages zo goed heeft uitgewerkt en alles aan hen eigenlijk  goed past in de verhaallijn, mist er bij Fay iets. Haar reactie als ze ineens een gevleugeld wezen voor zich ziet verschijnen, die verandert in een knappe gespierde jongeman is ronduit raar. Ze neemt heel kinderlijk alles zondermeer aan, zonder verdere vragen, verzoeken om meer uitleg of wat dan ook. Ze is een modern meisje uit deze eeuw en pubers zijn tegenwoordig vroeg wijs en ze is immers ook al 17 en behoorlijk excentriek, maar ze gedraagt zich heel vaag en onnozel. Ook als ze er later achter komt wie of wat Kell werkelijk is, is er geen verbazing en zijn er geen vragen. Of bij de moord op haar ouders. Ook al haat je je ouders, je vraagt in ieder geval na wat de autoriteiten doen en hoe het nu verder gaat, toch? Maar Latoya Morris laat bij Fay alles voor wat het is. Bij Kell merk je als lezer al direct dat er meer achter zit dan in de eerste instantie verteld wordt. Ook zijn reacties kloppen niet, maar dat wordt later wél duidelijk gemaakt. Daigho zelf is echter weer heel realistisch neergezet. Onzeker, verward, vol vragen maar ook moedig op zoek naar antwoorden en volwassen genoeg om niet bang te zijn om beslissing te nemen, die misschien zijn toekomst negatief beïnvloeden, maar die wél van levensbelang zijn voor Ayra en de wezens en mensen die er leven.

Daigho is echter absoluut een aanrader, een dikke pil met 552 bladzijden, maar echt daar ben je zo doorheen, want het blijft boeien. Alleen omdat het personage van Fay en haar vage manier van handelen mij soms echt irriteerde en daardoor in mijn optiek het boek het niveau 'volwassen'  net niet haalt,  kan ik het niet volmondig vijf hartjes geven en ga ik voor 4 hartjes met stip.

Recensie: Daigho - Latoya Morris