67 Seconden - Jason Reynolds RECENSIE

Recensie: 67 Seconden - Jason Reynolds

In 2017 kwam Jason Reynolds met een boek waar de tongen van losraakten: Long Way Down. Dit boek werd in 2018 naar het Nederlands vertaald als 67 Seconden, lees hier onze recensie ervan, en afgelopen maand kwam zelfs de nieuwste bewerking ervan uit: een beeldroman, oftewel de graphic novel. 

William Holloman - Will voor vrienden - staat met zijn broer en een vriend wat lol te trappen bij het basketbalveld wanneer rondvliegende kogels ineens de rust verstoren. Hij doet wat hem is geleerd: lippen tegen de tegels en bidden dat er niemand geraakt zal worden door de kogels. Als hij opstaat, ontdekt hij tot zijn vreugd dat zijn vriend onaangedaan is. De blijdschap verandert echter snel in verdriet als blijkt dat zijn broer een paar meter verderop ligt. Dood. 

Deze intro wordt met weinig woorden weergeven, iets dat natuurlijk logisch is bij een beeldverhaal. Slechts in een paar pagina's wordt de start van het verhaal uitgebeeld. De kennismaking met de personages is kort en krachtig, maar de beleving van de setting en emoties is exceptioneel. Waar Reynolds met zijn romanvorm van 67 seconden door de vrije versvorm niet altijd de juiste snaren wist te raken, zorgt deze adaptie voor een helder beeld dat maar met moeite uit je gedachten verdwijnt. De tekenkunsten van Danica Novgorodoff raken haar doel. De grove schetsen zijn een ware belevenis voor het verhaal. De omlijningen zijn ruw en passen perfect bij de rauwe toon van het boek. De kleuren zijn behoorlijk sober gehouden. Het contrast dat dit levert met de felgekleurde kennisgevingen is opvallend effectief. Terwijl je nog van de shock aan het bekomen bent, word je ongetemd geattendeerd op het volgende item.  

Na deze introductie wordt Will gek van verdriet. Maar in de buurt waarin hij is opgegroeid en waar hij woont zijn er drie regels na een verlies:

1: Je huilt niet. Nooit. 2: Je snitcht niet. Wat er ook gebeurt. 3: Je neemt wraak. En dit is precies wat Will gaat doen. Gewapend met een pistool in zijn broek stapt hij de lift in van de moordenaar van zijn broer. In de 67 seconden dat hij in de lift staat, wordt hij op elke verdieping door iemand vergezeld en zal hem een ware openbaring opleveren. En niet alleen hem, want jij maakt alle stappen met hem mee.

De personen die Will tegenkomt, zijn totaal verschillend. Ze hebben slechts twee dingen gemeen: ze hebben een rol in Wills leven gespeeld en ze zijn dood. De dialogen die ontstaan zijn verhelderend en tegelijkertijd provocerend. Ze lokken uit om na te denken over geweld en de cirkel die eromheen zwerft. Want is het verstandig om zonder nadenken te doen wat je is geleerd? Of is er een mogelijkheid om de cirkel te onderbreken? De dialogen zijn niet alleen heftig om te verwerken, ze zijn ook nog eens gruwelijk actueel.

Hoewel de verleiding groot is om de platen en teksten te bekijken en zo in een rap tempo de bladzijdes te verslinden, is het toch aan te raden af en toe een pauze in te lassen. Blader eens terug of bekijk de kunstwerken in 67 Seconden net een tikkeltje langer. Want hoe beter je dit doet, hoe meer verrassingen er zijn te ontdekken. Kleine details die een nóg beter beeld over de omgeving geven, minuscule attenties die een personage meer profiel geven of soms zelfs slechts één pagina die verschillende situaties in elkaar vlecht door middel van een enkele tekening.

67 Seconden in een indringend verhaal over verlies, wraak en schuld(gevoel) in harde en gewelddadige wereld. De wijze waarop de graphic novel het verhaal vertelt is doeltreffend en levert een unieke leeservaring. Het is een andere manier van lezen en zal dus zeker niet iedereen bekoren. Dit is zuiver een kwestie van smaak, want aan het boek zal het niet liggen. Reynolds heeft een prima boek afgeleverd, maar de toevoegingen van Novgorodoff maken er nagenoeg een meesterwerk van.

Recensie: 67 Seconden - Jason Reynolds