Vrijgevochten - Femke Roobol RECENSIE

Recensie: Vrijgevochten - Femke Roobol

Vrijgevochten: vermalen tussen patriotten en orangisten

Severijn is van goede komaf. Hij raakt als kind bevriend met Cornelia, de kleindochter van een drukker. Hun vriendschap staat in de tweede helft van de 18e eeuw onder zware druk. Het is de tijd waarin orangisten en patriotten een felle strijd uitvechten. Severijn proeft in hoge mate van de geneugten van de gegoede stand. Toch kan de losbol in hem zich nooit klosweken van zijn liefde voor Cornelia. Het wordt allemaal heel gecompliceerd als zij zich laat meeslepen in sympathie voor de patriotten door een wederzijdse kennis. Een sluwe vos, die Amor voor de benen loopt. En of dat allemaal nog niet genoeg is eisen in dit boek pokken en tyfus nadrukkelijk hun tol op.

Vrijgevochten is het eerste deel van de historische reeks De kleine revolutie, waarmee Femke Roobol haar oeuvre van historische romans een vervolg geeft. Het mag dan gaan om de niet te breken liefde tussen twee jonge mensen, de serie wordt allerminst zoetsappig ingezet. Het gaat er hard aan toe in deze tijd van ‘ons mensen’ en ‘die anderen’. De beide hoofdpersonen zien hun gevoelens zwaar beproefd. Je krijgt gaandeweg een prima kijk op het leven in deze periode van de vaderlandse geschiedenis. Je moet heel erg stevig in de schoenen staan om je los te maken van opgedrongen meningen, van standsverschil. Roobol brengt dat fijntjes onder woorden en bewijst hiermee dat ze van dit tijdsgewricht een serieuze studie maakte.

Ze trakteert de lezer op spannende verwikkelingen. Die krijgt en passant een helder beeld mee van de medische wereld zoals die er toen voor stond. Het bezorgt je het gevoel dat er in de eeuwen daarna toch verschrikkelijk veel is gebeurd. Waarbij waakzaamheid voor anachronistisch denken op z’n plaats is. Roobol bezit een vlotte pen, weet de sfeer-van-toen heel goed te raken. Een stukje complottheorie in zakformaat verhoogt de amusementswaarde. De lezers die eerder van haar onder meer Springtij, Tropenjaren, Tulpenliefde en De erfenis van Mozart tot zich namen zullen veel van haar manier van schrijven terugvinden. Sterk in intriges. Verdiepend in karaktereigenschappen. Boeiend in het karakteriseren.

Een boek dat je een goede kijk geeft op het leven van toen, waarin het oh zo moeilijk was om met een gammele wieg als startpunt van het leven iets meer te maken. Daarin stuit je zowel op de happy few als de eigen omgeving, die zich nog slechts mondjesmaat durft te ontworstelen aan het keurslijf waarin het leven je heeft geperst. Het “doe maar gewoon, dat is al gek genoeg’ regeert in deze tijd nog in volle glorie. We zien uit naar Vogelvrij, de tweede aflevering in de reeks.

Recensie: Vrijgevochten - Femke Roobol