Lioness - Sue Brierley RECENSIE

Recensie: Lioness - Sue Brierley

Na het overdonderende succes van Lion, wou Sue Brierley het verhaal ook van haar kant vertellen. De adoptiemoeder van Saroo neemt de lezer mee naar haar jeugd en vertelt over haar huwelijk met John en hoe ze samen het besluit namen om kinderen te adopteren. Het kostte veel tijd en energie om in aanmerking te komen voor adoptie, maar wanneer Saroo in hun leven komt, zijn Sue en John de gelukkigste mensen op de wereld. Toch verloopt het met hun tweede adoptiekind Mantosh niet even vlekkeloos...  

Het boek en de film over de zoektocht van Saroo naar zijn biologische familie zijn beide grote successen en zoals altijd willen bepaalde mensen succes graag verlengen. In de inleiding vertelt Sue Brierley de reden achter het schrijven van dit boek. Ze wil de lezer graag meenemen doorheen haar eigen leven en uitleggen waarom zij en haar man John gekozen hebben voor adoptie. Een nobel doel en daar slaagt ze zeker deels in, maar het neemt niet weg dat Lioness erg commercieel aanvoelt. Dat gevoel begint al bij de titel. Die is zodanig op Lion afgestemd dat je er automatisch oog voor hebt.  

De schrijfstijl is erg eenvoudig en daardoor niet erg aantrekkelijk voor echte taalliefhebbers. Het is zelfs een fractie afstotend. Er zijn zinnen die een minder goede structuur hebben en er zijn stukken tekst waarbij Brierley in herhaling valt over zaken die je als lezer al snapt na het de eerste keer gelezen te hebben. De inhoud is doorheen het hele boek niet even sterk. Het adoptieproces in Australië en de moeite die het echtpaar ondervonden om een kind te kunnen krijgen, is erg interessant en goed inzichtelijk gemaakt. Als lezer verwacht je ook dat het boek daarop focust, door de inleiding, maar toch duurt het een hele tijd voor je bij dat deel aanbelandt. De 'aanloop' waarin Brierley haar familiegeschiedenis vertelt, duurt vrij lang en is langs de andere kant te summier om emotioneel in de diepte te gaan. Er valt veel over te vertellen natuurlijk, want maakt Brierley de keuzes die maakt in haar latere leven omdat ze een moeilijke jeugd heeft gehad? Is alles terug te voeren op Wereldoorlog II, waarin haar vader en moeder het erg zwaar te verduren hebben gehad?  

Lioness is het verhaal van een vrouw die veel heeft meegemaakt. Toch is het moeilijk om als lezer een emotionele band met deze getroebleerde vrouw op te bouwen. Iets in de manier waarop ze het verhaal vertelt focust te veel op de aandacht die ze er mee wil trekken en daardoor voelt het geheel te weinig authentiek aan. Alsof de auteur zich in een slachtofferrol plaatst. Of misschien ligt het ook wel aan het feit dat je als lezer sommige keuzes niet geheel snapt die ze heeft gemaakt. Er zit over het hele boek een vleugje mystiek, een soort 'voorbestemdheid'. Brierley gelooft dat er meer is dan wat we met het oog kunnen zien en dat komt in enkele passages duidelijk naar voren en drukt een grote stempel op het gevoel dat het verhaal uitstraalt naar de lezer.  

Je hoeft Lion niet gelezen te hebben om het verhaal in Lioness te kunnen volgen, maar het geeft natuurlijk meer achtergrondinformatie als dat wel het geval is. De fotokatern in het midden van het boek is niet heel uitgebreid, maar geeft impressies van enkele belangrijke gebeurtenissen uit het leven van het gezin. De kwaliteit van de foto's is goed en doordat ze in het midden van het boek zijn geplaatst, heb je al snel een beeld bij bepaalde delen van het verhaal.  

Lioness is een interessante aanvulling op Lion, vooral mede door de scènes die focussen op de problemen in de adoptieregelingen in Australië. Al met al is Lioness geen boek dat je de hele tijd met veel plezier leest, ondanks het feit dat je de pagina's wel vlot kan omslaan. De schrijfstijl is niet sterk genoeg en de inhoud is te veel gericht op het omslaan van de gevoelswereld van de auteur, van geluk naar onneembare hindernis in het bereik van één bladzijde. Soms is dat gewoonweg te veel van het goede.

Recensie: Lioness - Sue Brierley