Godenslaap - Laini Taylor RECENSIE

Recensie: Godenslaap - Laini Taylor

Godenslaap van Laini Taylor, is het slot van de young adult/fantasy reeks 'Daughter of smoke and bone". Een reeks die deze Amerikaanse schrijfster al in 2011 begonnen is. Het eerste deel is in het Nederlands vertaald onder de titel Dromendochter en gevolgd door deel twee: Sterrenlicht. Het is in mijn ogen niet zo zeer een young adult reeks als meer een fantasy reeks, ook zeer geschikt voor oudere volwassen lezers.

Het vertelt de ingewikkelde geschiedenis van Kardou en Akiva en hun gescheiden werelden en rassen. De Chimaeren en de Serafijnen. Hun liefde kan alleen bestaan, als beide werelden leren in vrede te leven met elkaar en dat is nogal moeilijk, want er is al duizend jaar oorlog. 

In deel één: Dromendochter maken we kennis met Kardou. Een uitzonderlijk mooie jonge vrouw met donkerblauwe haren. Ze woont in Praag en studeert aan de kunstacademie. Haar beste vriendin is Zuzana. Heel gewoon denk je, maar niets is minder waar. Kardou is opgevoed door 'monsters'. Naast onze menselijke wereld is een andere dimensie: Eretz. Eretz wordt bewoond door twee rivaliserende rassen. Ooit waren er goden, de godensterren. De goden van het licht, schiepen de Serafijnen en de goden van de duisternis maakten de Chimaeren. De Serafijnen zijn wat wij mensen engelen noemen, maar dan niet in de godsdienstige zin van het woord. Ze zijn sterk en mooi en hebben vurige vleugels. Ze waren het superieure ras en aangezien zij de steden bouwden op Eretz, eigenden zij zich het recht toe om de Chimaeren te onderdrukken en zelfs tot slaven te maken. De Chimaeren zijn creaturen. Half mens, half beest en er zijn wel honderden verschillende soorten. Duizend jaar geleden kwamen zij in opstand tegen de Serafijnen en sindsdien is er oorlog. Een oorlog die al eeuwen zijn tol eist onder beide volken en hun twee hoofdsteden Astrae en Loramendi, in puin verandert. Een van de leiders van de Chimaeren is Brimstone, een demonachtig wezen en een machtige magiër. Hij is de pleegvader van Kardou en hij heeft er altijd alles aan gedaan om Kardou buiten Eretz en de problemen daar te houden. Kardou, die overigens denkt helemaal menselijk te zijn, weet dan ook van niets. Ze doet klusjes voor Brimstone en reist door diverse magische poorten naar steden over heel de menselijke wereld om tanden op te kopen van handelaren. Brimstone betaalt hen via 'wensen'. Op een van die reisjes naar Marakesh ontmoet Kardou een Serafijn, die haar in de eerste instantie wil vermoorden, maar die dan zelf om onbekende reden zo onder de indruk raakt van Kardou, dat hij haar laat leven, maar haar nadien wel komt zoeken. Akiva kan niet van haar wegblijven en de aantrekkingskracht is wederzijds. 

In deel twee Sterrenlicht, is Kardou er inmiddels achter gekomen wie en vooral ook wat zij is. Ze is de reïncarnatie van Madrigal, een Chimaera die ooit de geliefde van Akiva was, maar verraden door haar pleegzusje is zij om die liefde door de Chimaeren terecht gesteld. De twee rassen haten elkaar zo erg, dat een mix tussen die twee absoluut niet kan. Magiër Brimstone kan echter zielen weer tot leven brengen in nieuwe lichamen of omhulsels, zoals hij dat noemt. Hij heeft Madrigals ziel gered en haar in het omhulsel van een mensenbaby gebracht en als Kardou, dat 'hoop' betekent, opgevoed. Ver weg van Eretz in de mensenwereld. Akiva, die niet wist dat Brimstone de geheime redder van Madrigal was, heeft echter jaren daarna alleen geleefd om wraak te nemen op de Chimaeren en die wraakzucht treft ook Brimstone. Kardou kan hem in de eerste instantie niet vergeven en ze besluit alleen naar Eretz te gaan om te kijken wie er nog leeft van haar familie. De liefde en aantrekkingskracht tussen Kardou en Akiva is echter sterker dan alles en uiteindelijk besluiten zij om hun vrienden en familie ervan te overtuigen, dat er een ander leven mogelijk is dan alleen vechten, wraak en haat. Men kan elkaar ook accepteren, vergeven en zelfs liefhebben en samen het verscheurde Eretz weer opbouwen. Maar tja, hun groep is ruim in de minderheid en Kardou en Akiva moeten enorme hindernissen proberen te overwinnen. 

Deel drie Godenslaap is het slotstuk. Kardou blijkt een waardige opvolgster van Brimstone. Ook zij kan zielen weer tot leven wekken in nieuwe omhulsels. Ze komt er achter dat de leider van de Chimaeren, Thaigo de Witte Wolf, al talloze malen opnieuw tot leven is gewekt en dat dit zeker invloed heeft gehad op zijn geestelijke gezondheid. De Chimaeer is wreed en ontoerekeningsvatbaar. Ook de Serafijn Jaël, de tegenhanger van Thaigo, is niet bepaald voor rede vatbaar. Al met al komt het tot een bloedig treffen, waarbij zelfs de menselijke Aarde niet gespaard blijft. Kardou en Akiva krijgen echter steeds meer aanhangers. Zuzana en Mik, haar vriend, van de mensenwereld; een groeiend aantal Chimaeren, waaronder Issa en Slijptand en Ziri. Maar ook steeds meer Serafijnen, mede door de inzet van Eliza, die ooit de kindprofeet Elazaël was en die nog grote invloed heeft.  Naast de problemen waarmee de oorlog Karou en Akiva opzadelt, is er ook nog het probleem van hun beider afkomst en hun liefde voor elkaar die danig op de proef gesteld wordt. Zal het allemaal ooit nog goedkomen? 

Dromendochter was een aangename verrassing. Natuurlijk al in 2011 uitgekomen, in een tijd waarin boeken met liefde tussen mensen en vampieren of weerwolven trendy waren. Ook over mensen en engelen of demonen is veel geschreven, maar Laini Taylor heeft het thema naar een geheel eigen level getild. Dit is niet zomaar een liefdesverhaal, waarin het alleen om een onmogelijke liefde draait. Dit is een geheel nieuwe unieke wereld die ze gecreëerd heeft, met aparte dimensies, creaturen, rassen, culturen, steden, magie en actie. Alles aan elkaar geregen tot één geheel door de rode draad: een onmogelijke liefde. 

Waar Dromendochter spannend en heel soepel en helder geschreven is, wat lekker snel weg las, was Sterrenlicht moeilijker door te komen. Er worden in Sterrenlicht zoveel nieuwe personages opgevoerd, weer nieuwe verhaallijnen en het verhaal wisselt constant van optiek, dat het verwarrend was en in het midden van het boek vertraagde het verhaal heel erg. Pas op het einde kwam er weer vaart in. In Godenslaap herpakt Laini Taylor zich weer. Ze houdt de verhaallijn wat strakker en met de personages ben je nu inmiddels meer bekend, dus het is allemaal beter te volgen. Laini Taylor heeft een fijne schrijfstijl. De dialogen zijn levendig en de karaktertrekken van de personages komen erin naar voren. Ze schrijft soms bijna bloemrijk, maar kan ook in een staccato van korte zinnetjes of woorden de gevoelens van haar personages onder woorden brengen.  

Godenslaap van Laini Taylor is een mooie afsluiting van een aparte reeks. Een interessante parallelle wereld, met unieke personages en een ingewikkelde reis om een onmogelijke liefde mogelijk te maken en vrede te brengen aan de betrokken volken. Ik geef Godenslaap 4 hartjes omdat Laini Taylor met deze afsluiting de teleurstelling van deel 2 weer helemaal goed gemaakt heeft.

Recensie: Godenslaap - Laini Taylor