Vlieglessen - Charlie Gilmour RECENSIE

Recensie: Vlieglessen - Charlie Gilmour

"Ik wil dat hij wegvliegt. Ik wil dat hij blijft."

Vlieglessen is het boeiende verhaal van een ekster die binnenvalt in het leven van Charlie Gilmour en zijn vriendin Yana. Het is tevens het aangrijpende verhaal van een man die zijn vleugels niet durft uit te slaan, die niet in staat is zich te verheffen van de grond zolang hij niet heeft afgerekend met de verschrikkelijke demon uit zijn jeugd.

Charlie Gilmour, zoon van roman- en tekstschrijver Polly Samson, werd als baby van de ene op andere dag in de steek gelaten door zijn biologische vader, de inmiddels overleden dichter Heathcote Williams. Dit heeft zó'n diepe wond geslagen in Charlie, dat hij later zijn toevlucht nam tot drank en drugs met angstpsychoses als gevolg. Ook de nieuwe man van zijn moeder, David Gilmour (zanger/gitarist van Pink Floyd), die met de vanzelfsprekende liefde van een vader Charlie als zoon opnam en liefdevol opvoedde, kon niet voorkomen dat Charlie steeds dieper in zijn donkere, mentale moeras wegzakte.

Sinds maart 2021 ligt Vlieglessen, (oorspronkelijk Featherhood), mooi vertaald door Jan de Nijs, en uitgegeven door Ambo/Anthos, in de Nederlandse boekhandels. Daarin geeft Charlie Gilmour buitengewoon openhartig een prachtig verslag van zijn innige band met de ekster Benzene, zijn vriendin Yana en de verdere dierbare familieleden. In dit debuut lezen we mooie stukken over kraaiachtigen, de natuur, zijn warme familie en het boerderijleven, maar ook maken we kennis met Charlie's donkere gedachten, zijn angst- en woedeaanvallen. Hij schuwt niet gewag te maken van zijn zeer respectloos optreden met betrekking tot de Cenotaaf in Londen, een oorlogsmonument ter ere van de gevallenen in de Eerste Wereldoorlog, de daarop volgende dreigementen aan zijn adres en dat van zijn ouders, de maanden in de gevangenis. Trieste momenten in zijn leven die wellicht voorkomen hadden kunnen worden als zijn getroubleerde vader hem een keer antwoord had gegeven op de vraag waarom hij alles en iedereen in de steek liet en zijn zoon had duidelijk gemaakt dat het niet aan hem lag; en als Charlie eerder de juiste psychische hulp had gekregen.

Zolang Charlie zich niet losgemaakt heeft van Heathcote, kan hij niet genieten van het leven. Eerst moet hij met zichzelf in het reine komen. Hij moet ervan doordrongen raken dat het niet zíjn schuld is dat Heathcote geen contact met hem wil.

Een uit het nest geworpen ekstertje helpt hem uiteindelijk deze en andere moeilijke situaties onder ogen te zien.

Op een dag komt Yana met een piepklein ekstertje aanzetten; ze besluiten dit hummeltje te redden van een wisse dood. Het vogeltje dat bijna doorlopend gevoed moet worden met wormen, vliegen en spinnen, groeit uit tot een eigengereid, vrolijk en aandacht vragend huisgenootje. Intussen ziet Charlie veel overeenkomsten tussen hemzelf, als eksterverzorger en Heathcote die een kauwtje in huis had. Dit zorgt voor een reeks nieuwe angstige gedachten. Hoe is te rijmen dat zijn vader wél een kauw opneemt en niet omkijkt naar zijn zoon? Kan hij als zoon van deze destructieve vader wel een goede vader worden? Of is het mogelijk in de voetsporen te treden van zijn altijd zorgzame stiefvader David?

In soepel en prettig leesbaar proza met veel beeldspraak – hebben we echt met een debuut te maken? – worden op overtuigende wijze belangrijke thema's als vader-zoonrelatie, liefde, ouderschap en loslaten diepgaand uitgewerkt. Grimmige fragmenten waarin Heathcote centraal staat, worden afgewisseld met leuke, luchtige stukjes van de ekster. Vertederend is het verhaal van de verliefde ekster die in de keuken, bovenop de koelkast "wanhopig [probeert] mijn zeventigjarige pa [David] te verleiden" tot het samen bouwen van een liefdesnestje. De ekster blijkt niet een hij maar een zij te zijn!

Vlieglessen van Charlie Gilmour is het aangrijpende, geestige en ontroerende verhaal van een man die zijn angst om te 'vliegen' overwint.

Recensie: Vlieglessen - Charlie Gilmour