Lalalanding - Emily Kocken RECENSIE

Recensie: Lalalanding - Emily Kocken

In Lalalanding neemt Emily Kocken je mee in het Parijs van de jaren 50. Je waant jezelf wandelend door de straten van de stad en tussen de lokale bevolking. Vanuit het perspectief van de hoofdpersoon Jean Rodin beland je in de lokale gang van zaken, maar ook in zijn ietwat vreemde gedachten en gevoelens.

Jean Rodin, niet 'de denker', maar een gewone slimme jongen uit de sloppenwijken van Parijs woont met zijn ouders en zusje Odilette. In de wijk gebeurt er altijd wel wat, van een anonieme pisser op straat tot het luiden van de bronzen bellen van de Saint-Sulpice. Alles wordt aandachtig en met veel liefde beschreven in Lalalanding, wat ervoor zorgt dat je het gevoel krijgt zelf ook door deze straten te wandelen. Zo wordt je zelfs door de schrijfster Emily, midden in het verhaal uit het verhaal getrokken om de straten waar Lalalanding zich afspeelt te volgen. Zo kan je als je in Parijs bent dit boek erbij te pakken en deze straten opzoeken om het echte gevoel van de stad en Lalalanding te ervaren.

Terug naar het verhaal. Jean werkt bij een lampjesfabriek Lumière samen met zijn vriend André, die op een dag in de fabriek zelfmoord pleegt. Jean denkt dat niks zomaar gebeurt en voelt zich verantwoordelijk voor zijn dood. Daarnaast worstelt hij met verliefdheid voor zijn zusje Odilette. Die verdomde verboden liefde. De rest van het verhaal gaat over deze worsteling en wordt door vele lange dialogen vormgegeven.

Het is poëtisch, met veel Franse termen en een hoop flair geschreven. Als je niet goed thuis bent in de Franse taal, mis je veel van de verwijzingen en soms zelfs het volledige begrip van de tekst. Daarnaast is er met de tekst ook veel grafisch gedaan, zo staan sommige pagina's volledig vol met een letter, of worden er andere lettertypes gebruikt. Dit maakt het interessant, maar je dwaalt soms weg van de verhaallijn, omdat je zoekt naar de logica.

Verder zitten er in Lalalanding veel verwijzingen in het boek naar kunst, films en andere artsy dingen, die je net moet begrijpen of moet opmaken uit net nawoord. Het boek is niet voor de leek geschreven, het leest niet mega makkelijk weg door alle Franse terminologie. Ook wordt niet echt lekker het verhaal ingetrokken en je moet echt zoeken naar het verhaal achter het verhaal. Voor de literaire lezer wellicht een topper, maar voor de 'gewone' lezer niet echt geschikt.

Recensie: Lalalanding - Emily Kocken