De dwergjes van Tuil - Paul Biegel RECENSIE

Recensie: De dwergjes van Tuil - Paul Biegel

Goede kinderboeken verliezen niet hun populariteit. Dat bewijzen de kinderboeken van Paul Biegel (1925-2006). Paul Biegel die vooral jeugdliteratuur schreef, heeft veel prijzen gewonnen, waaronder meerdere Gouden en Zilveren Griffels.

Zijn boeken blijven onverminderd populair en zijn zo geliefd bij jong en oud dat uitgeverijen al sinds 2007 zijn overgegaan tot herdruk ervan.

Uitgeverij J.H. Gottmer verzorgde een aantrekkelijke heruitgave van De dwergjes van Tuil, die uitnodigt om meteen gelezen te worden: de hardcover van deze gebonden heruitgave is stevig en voorzien van een mooie illustratie in zacht-frisse kleuren met een detail van een van de verhalen (Het vrachtschip). Én we zien de belangrijkste dwergjes afgebeeld.

De dwergjes van Tuil neemt ons mee naar de sprookjesachtige wereld van de honderd dwergjes van Tuil. Zij wonen op de heide en slapen in een molshoop. Zij leven van honing die ze gewoon 'tappen' van de bloemetjes, ze leggen hiervan ook een wintervoorraad aan, naast een paar aardappelen en wortelen die ze halen van het land Verderop. Maar als een bijenvolkje hun buren wordt en ze de heide moeten delen, zijn de dwergen snel door hun voorraad heen. Kleine Pier daalt af in de holle knoestige dennenboom waar de bijen wonen. "Koningin Zwoe bekeek het bevende dwergje van top tot teen. 'Jij bent zeker de dapperste dwerg van je hele volk?' vroeg ze. 'O nee mevrouw, nee, nee,' zei Kleine Pier. 'Weet je dan niet hoe gevaarlijk het is om zomaar een bijenstad binnen te gaan?' vroeg koningin Zwoe." Gelukkig krijgt Kleine Pier een pot honing mee en mag zo vaak terug komen als de dwergen honing nodig hebben. Maar in het voorjaar moeten zij zelf honing zoeken en dan wijst vlinder Daphne Kleine Pier de weg naar de boterbloemen, madeliefjes en paardenbloemen.

De dwergjes van Tuil telt eenentwintig verhalen. Naast de aardige, moedige Kleine Pier maken we kennis met Ate, de oudste dwerg, Kromme Dieder die graag plaagt, dappere en sterke Zwing, bange Slem en Tiriaan de beste denker.

De dwergjes van Tuil zijn dikke vriendjes met Oredraaier, Tibbe en Teentjedrie, leden van een konijnenvolk dat een heuse burcht onder de grond heeft. Wanneer de boer om de konijnen het stelen van zijn aardappelen en wortelen te beletten, een stevig hek om het land Verderop plaatst, kunnen ook de dwergjes geen wintervoorraad aan leggen. Zo komen de dwergen voor grote problemen te staan en beleven ze spannende avonturen.

Je kunt de verhalen in willekeurige volgorde lezen, maar bij eerste lezing is het prettiger om de volgorde van het boek aan te houden, vanwege de seizoenswisselingen. Maar ook omdat we zo Kleine Pier zien 'groeien'. ("Eindelijk zei Ate de oudste: 'Kleine Pier, jou moesten we eigenlijk Grote Pier noemen.' En Tiriaan van Tuil zei: 'Eigenlijk kun jij beter denken dan ik.' En Zwing van Tuil zei: 'Ik ben sterk, maar jij bent nog slimmer.'")

Dankzij de duidelijke titels van de verhalen plus de inhoudsopgave kunnen we de verhaaltjes die  kleuters het liefst opnieuw willen horen vertellen, gemakkelijk terugvinden.

Het boek weet lezers en luisteraartjes van begin tot eind te boeien. Allereerst en vooral door de fantasierijke verbeelding van de schrijver die ons meevoert naar de wonderrijke natuur van alles wat groeit en bloeit, van vlinders en bijtjes, én dwergjes. Een wereld waarin kinderen zich thuis voelen. Verder door Biegels prachtige taalgebruik; zijn schrijfstijl is mooi en verzorgd, met af en toe een knipoog naar de volwassenen: "Kleine Pier van Tuil liep in zijn piere-eentje over de grote hei."

Ook biedt Biegel in zijn verhalen aanknopingspunten om met de kleintjes, als ze er aan toe zijn, over te praten, zoals het vieze drankje dat Teentjedrie moet drinken om beter te worden, of de vreedzame oplossing die de dwergjes vinden wanneer ze de heide moeten delen met de bijtjes.

De illustraties zijn van Mies van Hout. Op de achtergrond zijn de kleuren wat zachter gehouden terwijl de details meer aangezet zijn, waardoor precies zichtbaar gemaakt wordt wat er op dat moment in het verhaal gebeurt. Een mooie toevoeging dus.

Dit prachtige kinderboek van Paul Biegel verdient het om nog héél lang gelezen en voorgelezen te worden.

Recensie: De dwergjes van Tuil - Paul Biegel