Een tweede pad - Jodi Picoult RECENSIE

Recensie: Een tweede pad - Jodi Picoult

Dawn heeft het op het eerste zicht heel goed voor elkaar. Ze heeft een liefhebbende man, een intelligente tienerdochter en een baan waarin ze waarde vindt. Als rouwdoula komt ze op een dag in contact met Win en er ontstaat een mooie vriendschap tussen de vrouwen. Onafhankelijk daarvan ontstaan er ook scheuren in haar huwelijk, maar de combinatie van beide factoren zorgt wel voor een verlangen naar haar verleden. Ze denkt vaker terug aan haar tijd als Egyptoloog, én aan haar collega Wyatt.  

Jodi Picoult is een succesvolle romanschrijfster. Van haar boeken gingen al miljoenen exemplaren over de toonbank wereldwijd en zijn er ook enkele verfilmd. In haar verhalen staan familie, liefde en relaties vaak centraal, en dat is nu ook weer zo. Een tweede pad focust op het persoonlijke leven van Dawn en hoe deze vrouw omgaat met een verlangen naar het verleden. Persoonlijk geluk en hoe je dat bereikt kan veranderen gedurende je levensloop en het is niet altijd makkelijk om de beslissing te maken om daar iets in te veranderen.  

Niet alleen persoonlijk geluk en relaties, maar ook de dood is een centraal thema in Een tweede pad. Het beroep van Dawn, rouwdoula, is een mooie manier voor de schrijfster om het sterfproces, en de begeleiding daarvan, te introduceren. Het is voor je begint met lezen niet helemaal in te schatten hóe groot het aandeel van dit onderwerp is in het gehele verhaal. Dat aandeel is riant en kan incidenteel té overheersend worden. Het komt dan erg dichtbij en je gaat als lezer over je eigen situatie nadenken. Het verhaal van Dawn verdwijnt dan wat te veel naar de achtergrond en het wordt wat te contemplatief. 

Schrijven zit Picoult absoluut in het bloed en dat merk je aan alles. Ze slaagt erin om een gelaagd verhaal te vertellen en de hoofdstukken lezen grotendeels moeiteloos. Toch zit daar een flinke adder onder het gras. Op de één of andere manier lijkt het alsof Picoult haar verhaal meer mysterie wou meegeven en er daardoor voor heeft gekozen om niet helemaal een chronologische volgorde aan te houden en de hoofdstukken afwisselend in Land/Egypte en Water/Boston te laten afspelen. Daardoor valt het overzicht wat weg en vraag je je bij het schakelen tussen de hoofdstukken steeds af hoe alles in elkaar past. Aan het einde van Een tweede pad vallen alle puzzelstukjes wel in elkaar, maar dan heb je als lezer al een hoop onzekerheid achter de rug.  

De verlorenheid die je voelt, wordt ook versterkt door het veelvuldige gebruik van vaktaal met betrekking tot de egyptologie. Vooral voor lezers met weinig voorkennis én weinig affiniteit met farao's en hiëroglyfen zullen sommige bladzijden veel informatie bevatten die geen interesse opwekt. Er is gekozen voor een visualisatie van verschillende hiëroglyfen en dat is leuk om te zien, maar daardoor krijgt dit wel een grotere rol én het draagt eigenlijk niks bij. Op sommige momenten wekt het zelfs irritatie en wil je gewoon door met het eigenlijke verhaal. Dat komt met name door het gebruik van technische, wat moeilijkere woorden die niet helemaal lijken te passen in deze roman waardoor er een soort breuk in het geheel ontstaat. 

Een tweede pad heeft hele mooie, indringende momenten, maar er zijn ook passages waar je het liefst zo snel mogelijk doorheen wil. Picoult lijkt het evenwicht niet helemaal te kunnen bewaren en daardoor verlies je als lezer focus en is er geen overheersende wil om steeds door te lezen. Het voelt soms als werken, met name de hoofdstukken die zich afspelen in Egypte. Ook het overheersende effect van het thema dood is niet altijd prettig en zorgt ervoor dat je je oncomfortabel voelt. Hoofdpersonage Dawn heeft de potentie om veel goed te maken, maar ook daar snap je als lezer niet alle keuzes en sluipt er een oordeel in je leeservaring.
Een roman met veel potentie, die de lezer zeker uitdaagt, maar je moet zin hebben in de overheersende thema's van het verhaal. Indien dat niet zo is, neemt de motivatie om door te lezen toch af naarmate het boek vordert.

Recensie: Een tweede pad - Jodi Picoult