Arab - Parham Rahimzadeh RECENSIE

Recensie: Arab - Parham Rahimzadeh

Arab is de deels autobiografische debuutroman van Parham Rahimzadeh. Deze jonge schrijver werd in Iran geboren, maar groeide op in de achtergestelde buurten van Schiedam. In Arab schetst hij een rauw en hard beeld van hoe tieners in de multiculturele Groenoordwijk vechten om te overleven, om uit te breken en om uiteindelijk een ‘volwaardig’ bestaan te kunnen opbouwen. Het resultaat is een schrijnend, maar zeer aangrijpend verhaal.

Als Bassam zijn moeder overlijdt, stort zijn wereld in. Zijn werkloze vader zakt weg in apathie en een depressie en laat Bassam aan zijn lot over. Zijn oudere broer en zus zijn het huis uit en Bassam moet instaan voor het levensonderhoud. Aangezien vakken vullen in de Albert Hein niet genoeg oplevert, moet hij andere inkomsten vinden. Zoals zovelen van zijn afkomst en leeftijd vervalt hij in de drugshandel. Samen met zijn vrienden Izzy, Gi en Mo bouwen ze een mooi handeltje op tot jaloezie, conflicterende belangen, racisme en rivaliserende bendes de kop opsteken en bruusk een eind maken aan het mooie leventje.

Arab is het relaas van een jonge Nederlandse Iraniër die alles in zich heeft om het te maken: een goed gezin, goede resultaten op school, leuke vrienden. Dat is echter één ding niet meegerekend: zijn omgeving. Rahimzadeh toont hoe moeilijk het is om uit te breken uit een wereld vol ellende, een buurt waarin de verschillende nationaliteiten elkaar naar het leven staan, waar criminaliteit de enige manier is om een zekere vorm van status en goed leven te hebben. De auteur slaagt erin om een zeer authentiek beeld te schetsen. Enerzijds doet hij dat door zijn taalgebruik, dat best wel grof en aanstootgevend kan overkomen. De straatjochies gebruiken nu eenmaal die taal.  Anderzijds werkt hij de karakters ook zeer goed uit, in al hun ellende en miserie toont hij het belang van vriendschap en liefde. Bassam wil de goede keuzes maken, maar emoties en gebeurtenissen beuken zo hard in op zijn leven, een tiener die worstelt met overleven, met de liefde, met familiedrama’s en dure vriendschappen. Bassam ondergaat een serieuze evolutie in het boek, waardoor we het ook een coming-of-ageroman kunnen noemen, maar het is veel meer dan dat. Parham Rahimzadeh houdt met Arab een pleidooi om open te staan voor de niet-autochtone Nederlander die evenveel kansen verdient, maar ze helemaal niet krijgt. Ontkomen aan een milieu van racisme, ongelijke kansen en ellende is bijna onmogelijk in het Schiedam dat wordt geschetst. Arab is rauw, hard en donker, maar een uiterst belangrijk boek dat toont dat deze jongeren tieners zijn als alle andere, met dezelfde gevoelens en verlangens, maar met weinig kansen. Arab zou verplichte literatuur moeten zijn op alle middelbare scholen met als doel begrip op te brengen én vooral verandering te creëren.

Recensie: Arab - Parham Rahimzadeh