De Overlevenden - Alex Schulman RECENSIE

Recensie: De Overlevenden - Alex Schulman

De idyllische plek waar het zomerhuisje van drie broers en hun ouders staat krijgt een zware lading als er een ongeluk gebeurt dat hun leven voorgoed verandert. Nu keren ze terug als vreemdelingen, om de as van hun moeder uit te strooien. Ze wilde niet naast hun vader worden uitgestrooid, iets waar ze bijna te laat achter komen. Nu neemt Benjamin, de middelste, ons mee in een reis naar het verleden. Zonovergoten zomerdagen en het trauma dat zich daar heeft afgespeeld.

Alex Schulman is bijzonder populair in Zweden. Niet alleen heeft hij de best beluisterde podcast samen met zijn beste vriend Sigge, maar hij schreef al eerder over zijn ouders, grootouders, en hun falen in zijn jeugd. Met De Overlevenden zet hij daar een extra stap in, zo lijkt. Zijn debuut is op alle fronten een gedramatiseerde versie van zijn eerdere autobiografieën. Iets dat hij niet onder stoelen of banken steekt. Integendeel, Schulman heeft het juist over hoe deze roman hem bevrijdt, en hoe hij zijn trauma's zelf kan verwerken op deze manier.

De Overlevenden begint niet bijzonder. Een opstapje naar het echte verhaal zo blijkt. Zodra je het eerste hoofdstuk door bent begint de achtbaan met een herinnering. Zo zal Schulman je door het boek heen meenemen. Heden en verleden wisselen elkaar af, maar het verhaal gaat immer achteruit. Een mooie metafoor om te beschrijven hoe het is om in je voorbije jaren vast te zitten. Je hoopt dat alles afgedaan is, maar de tijd trekt je altijd terug.

Alsof het trauma van ouders die je niet zien staan en je aan je lot overlaten niet genoeg is, doet Schulman er nog een schepje bovenop, letterlijk op bijna de laatste pagina van De Overlevenden. Uiteraard doen we hier niet aan spoilers, maar deze plotwending ziet niemand aankomen. Hij slaat je letterlijk achterover, je voelt het bloed in je aderen stollen. En daar zit je dan. Met een verschrikkelijk geheim, dat eigenlijk geen geheim meer is. De Overlevenden laat je aan je lot over. Als iets goed overbrengt hoe alleen het voelt in je eigen wereld van mishandeling en trauma, dan is het wel het einde van Schulmans bestseller.

Om het moedig te noemen is een grote stap, want de lijntjes zijn duidelijk te trekken tussen Schulmans eerdere werk en De Overlevenden. Toch is het begrijpelijk dat hij De Overlevenden op papier wilde zetten. Zijn schrijfstijl is prettig, en ondanks het tempo lees je de bladzijdes lekker weg. Het is een volgende stap in zijn professionele carrière, en eentje die het merendeel van zijn publiek met interesse zal volgen.

Recensie: De Overlevenden - Alex Schulman