Kraaien in het paradijs - Ellen de Bruin RECENSIE

Recensie: Kraaien in het paradijs - Ellen de Bruin

De wereld gaat langzaam ten onder. Vele planten- en diersoorten zijn uitgestorven en dat is ook goed merkbaar op het afgelegen eiland waar Lipa woont. Vroeger kwamen er toeristen op zoek naar rust en natuur, maar nu komt er al jaren niemand meer. De omstandigheden waarin Lipa leeft zijn zwaar en haar verleden dreigt haar te verzwelgen, maar het is onmogelijk om van het eiland af te komen. Tot er een vreemdeling verschijnt en ze hoopt dat hij haar meeneemt, terug naar de bewoonde wereld.  

De tegenwoordige tijd in Kraaien in het paradijs volgt Lipa, die met haar man Jenem op jonge leeftijd en totaal onvoorbereid mee naar het eiland kwam. De trauma's uit het verleden, in combinatie met haar eenzame bestaan, hebben ervoor gezorgd dat ze de wereld op haar eigen manier bekijkt. Ze is haar grip op de realiteit langzaam aan het verliezen en hoe ver dat gaat, wordt steeds duidelijker naarmate het boek vordert. Jammer genoeg is net dit aspect ook iets wat naar het einde van het boek toe voor veel onduidelijkheid zorgt. Wat is waar en wat is verzonnen?  

Ellen de Bruin geeft de lezer een inkijk in het vreemde verleden door twee andere tijdlijnen. Eentje van vijftien jaar geleden en eentje die geen tijdsindicatie heeft met telkens start met de titel: 'Een verhaal uit het verleden'. Het is absoluut even puzzelen om de drie onderdelen met elkaar te verbinden, maar dat geeft het boek meer mysterie en houd je voortdurend bezig. De gezonde spanning die erdoor ontstaat motiveert in ieder geval om door te lezen.  

Het gebruik van meerdere tijdlijnen en de verwarring die dat met zich mee kan brengen, wordt heel mooi uitgebalanceerd door de natuurlijke schrijfstijl van Ellen de Bruin. De zinnen in Kraaien in het paradijs zijn niet ingewikkeld en daardoor leest de gehele tekst vrij moeiteloos. De zinslengte is afwisselend kort en wat langer, maar er staat nooit te veel informatie in één zin. Het is ook weer niet zo dat het allemaal té eenvoudig aanvoelt, maar je leest de 250 bladzijden wel in een korte tijdspanne uit.   

Kraaien in het paradijs is zeker in de huidige discussie omtrent klimaatverandering een realistisch boek. Het dystopische element is zo gekozen dat je er werkelijk angst voor krijgt, dat dit onze toekomst is. Natuurlijk is de combinatie dystopie, afgelegen eiland en een traumatisch leven wel erg veel voor hoofdpersonage Lipa. Het is mede door deze overvloed aan factoren dat er af en toe toch wat barstjes in de geloofwaardigheid verschijnen. Het einde van Kraaien in het paradijs is ietwat teleurstellend. Dat komt door de mooie opbouw naar die eindfase toe en het feit dat er nog een stukje onduidelijkheid overblijft eens alle verhaallijnen bij elkaar komen. Op zich is dat niet erg, dat stukje mysterie dat overeind blijft, maar nu voelt het wel alsof er geen knallend vuurwerk is, maar een flauwe sisser. 

Hoofdpersonage Lipa is een gehavend figuur, zowel mentaal als fysiek. Dat maakt haar erg excentriek en daardoor soms aantrekkelijk en op andere momenten afstotend. Ze deelt haar gedachten met de lezer, maar het is moeilijk om een compleet beeld te vormen van deze vrouw en dus ook moeilijk om te bepalen of je haar leuk vindt of gewoon zielig. De andere personages worden schaars uitgelicht en staan volledig in het teken van het verhaal. Ook Jenem, want hij wordt op een vrij ééndimensionale manier neergezet en dat is prima in het kader van dit boek. Kraaien in het paradijs is de moeite van het lezen waard. Ellen de Bruin zet de verbeelding van de lezer aan het werk en doet dat op een heel toegankelijke manier. Het boek blijft je ook na het lezen bij en dat is absoluut een verdienste.

Recensie: Kraaien in het paradijs - Ellen de Bruin