Even krabben - Rebecca Watson RECENSIE

Recensie: Even krabben - Rebecca Watson

Even krabben gaat over een naamloze vrouw die vastzit in de sleur van het kantoorleven: klokkijken, kantoorpolitiek en appen. Hoewel haar dagen keer op keer hetzelfde zijn, blijft er iets aan haar knagen. Hoe verder de dag vordert, hoe nerveuzer het naamloze hoofdpersonage wordt. Waarom kan ze niet stoppen met krabben? En kan ze wat haar overkomen is omschrijven als verkrachting?

Even krabben is een heel uniek boek, doordat het diepgaande problematiek vermengt met een bijzondere en vernieuwende vorm. Er komen diepe thema's aan bod zoals verkrachting, #Metoo en de ongelijke behandeling van vrouwen op de werkvloer. Dat alles wordt beschreven in een fragmentarische en monotone schrijfstijl. Het idee van Even krabben is heel interessant en veelbelovend, maar de uitwerking maakt de hoge verwachtingen van Even krabben niet waar.

Het opvallendste aan Even krabben is de onconventionele vorm waarin het boek geschreven is. De schrijfstijl van Watson is heel fragmentarisch. De pagina's zijn gevuld met losse worden die her en der verspreid staan over de pagina. Als lezer raak je hierdoor verward omdat de tekst niet volgens de logische regels gelezen kan worden. De ene keer is het de bedoeling dat je van links naar rechts leest, dan weer van boven naar beneden, dan lijkt er weer geen samenhang tussen de woorden te bestaan. Als je in deze bijzondere vorm mee kunt gaan kan het boek heel mooi zijn, maar over het algemeen is het een grote warboel en bemoeilijkt de stijl het verhaalbegrip.

Buiten dat het lastiger wordt om het verhaal te begrijpen vergt Even krabben ook heel veel concentratie van de lezer. Als je even niet goed oplet, raak je nog meer verstrikt in de warboel van het verhaal. Omdat de verhaallijn eigenlijk nergens over lijkt te gaan, is het heel lastig om je te focussen op het verhaal.

Het verhaal wordt verteld vanuit de naamloze vrouw met de kantoorbaan en je leest in het boek haar gedachten. Dat concept is heel interessant, want de mens denkt nu eenmaal niet altijd in volzinnen. Watson weet echter geen verbinding aan te brengen tussen de losse gedachten en woorden in het boek. De lezer kan zich zo niet goed verplaatsen in het hoofdpersonage. Hierdoor wordt er geen verbinding gemaakt tussen het boek en de lezer, waardoor alles een beetje langs elkaar heen loopt.

Even krabben van Rebecca Watson is dus een boek met een veelbelovende vorm en interessante problematiek. Helaas weet Watson de verwachtingen van de lezer niet te overtreffen. De fragmentarische schrijfstijl zorgt ervoor dat de lezer het verhaal niet kan volgen en zich niet kan verplaatsen in het hoofdpersonage. Al met al is het verhaal een grote monotone warboel waar geen wijs uit te maken is.

Recensie: Even krabben - Rebecca Watson