De ontsnapping uit Aurora - Jamie Littler RECENSIE

Recensie: De ontsnapping uit Aurora - Jamie Littler

In dit vervolg op Ijshart volgen we Ash opnieuw over de ijszee. Hij is nog steeds aan boord van het Ijshart en samen met de rest van de bemanning bereiken ze Aurora, de grootste stad in de ijszee. Daar zoekt Ash verder naar aanwijzingen om Solstitium te vinden, de geheime plek waar hij gelooft dat zijn ouders op hem wachten. Toch worden hem weer stokken in de wielen gestoken, door de menselijken die de Liedwevers niet vertrouwen en door de Schimmen en Lotanen die steeds dichter op de hielen van de bemanning komen te zitten.  

Het verhaal gaat verder waar we Ash en de rest van de bemanning van het Ijshart achterlieten aan het einde van het eerste deel. Als je de boeken dus niet direct na elkaar leest, is het even wennen aan het begin van De ontsnapping uit Aurora en moet je de draad vlot weer oppikken want het tempo ligt eigenlijk vanaf het begin hoog. Gaandeweg worden de highlight uit deel één wel herhaald en komt ook de emotionele kant van de zoektocht naar Aurora weer bovendrijven. Het is trouwens verfrissend om als lezer zo serieus genomen te worden dat Jamie Littler denkt dat je geen herhaling of introductie nodig hebt. 

De meeste personages zijn al voorgesteld in Ijshart, maar er duiken wel enkele nieuwe gezichten op. Sommige van voorbijgaande aard, maar anderen hebben in dit deel al een grotere impact en zullen die ook in het laatste deel van de trilogie hebben. Je leert Ash beter kennen, en zowel zijn heldhaftige, lieve kant als zijn angstige en boze kant komen daarbij aan bod. Met name die keerzijde is op sommige momenten zo goed uitgewerkt dat het beklemmend is en zal bij de doelgroep van tien tot twaalf jaar veel indruk maken. Het is een mooie uitvergroting van wat opgekropte 'slechte' gevoelens teweeg kunnen brengen. Iets waar je als volwassene ook af en toe op moet gewezen worden. Het andere personage dat veel aandacht krijgt in dit deel is Luna en net als bij Ash, is er ook bij haar veel ruimte voor haar onzekerheden. De karakters zijn in De ontsnapping uit Aurora kwetsbaarder en dat maakt hen toegankelijker voor de jeugd. Voornamelijk omdat ze zich, ondanks de grote avonturen die beleefd worden, er makkelijker mee kunnen identificeren.  

Jamie Littler heeft in Ijshart de lijntjes uitgezet en hij slaat met De ontsnapping uit Aurora de palen wat dieper de grond in. Dit deel barst opnieuw van spannende momenten, die zowel humor als hartzeer bevatten. Het verhaal verplaatst zich snel, maar blijft overal makkelijk te volgen voor de jonge lezers. Het taalgebruik is rijk, wat niet betekent dat het moeilijk is, maar er wordt wel gebruik gemaakt van een grote woordenschat in wat langere volzinnen. De zwart-wittekeningen van Littler die verspreid op de pagina's voorkomen, zijn dynamisch en speels. Iets wat absoluut bijdraagt tot het leesplezier want het geeft de lezer af en toe een adempauze én ze sluiten perfect bij de tekst aan.  

Jamie Littler bewijst met De ontsnapping uit Aurora weer wat een heerlijke originele verhalenverteller hij is. Hij weet keer op keer de juiste snaar te raken en haalt zowel emotioneel als plotgewijs alles uit de kast. Toch heb je het gevoel dat hij er nog een schepje bovenop kan en zal doen in het afsluitende deel van de Ijshart-trilogie. Het is vol spanning uitkijken naar wat Ash daarin te wachten staat.  

Recensie: De ontsnapping uit Aurora - Jamie Littler