Wat we achterlaten - Rebecca Yarros RECENSIE

Recensie: Wat we achterlaten - Rebecca Yarros

Als achterkleindochter van literair icoon Scarlett Stanton slaagt Georgia, hoofdpersonage van Wat we achterlaten, er helaas niet in om een gelukkig en liefdevol hoofdstuk voor haar leven te schrijven: ze is net gescheiden en keert terug naar het huis uit haar jeugdjaren om een nieuw leven op te bouwen. Daar ontmoet ze Noah, een auteur die gevraagd is om het onafgeronde laatste verhaal dat haar overgrootmoeder heeft geschreven af te werken. Dat verhaal handelt over haar overgrootmoeders eigen leven ten tijde van Wereldoorlog II. Scarlett was er actief binnen de Women's Auxiliary Air Force en leerde er de charmante Jameson kennen. Terwijl Noah onder het nauwlettend oog van Georgia met het verhaal van haar overgrootmoeder aan de slag gaat, realiseert hij zich dat het hem om meer dan het boek alleen gaat. Dat heeft dan weer bijzondere implicaties voor hem, zowel voor zijn gevoelens als voor zijn carrière, net zoals voor de gevoelswereld van Georgia zelf.

In Wat we achterlaten is duidelijk een meesterauteur aan het werk. Ten eerste heeft Rebecca Yarros op een prachtige manier de twee hoofdverhaallijnen – het verhaal van Scarlett en Jameson en dat van Georgia en Noah – met elkaar vervlochten. De verhaallijnen wisselen elkaar voortdurend af, waardoor de lezer twee verhalen in één krijgt. Naarmate het verhaal vordert, raakt de lezer steeds meer overtuigd van de meerwaarde van beide verhaallijnen. Het laat immers toe om de perspectieven van beide duo's in kaart te brengen. Toch is het niet onlogisch dat er aan het begin van het verhaal wel wat verwarring ontstaat over het hoe en het waarom van beide perspectieven. Eenmaal de lezer hieraan gewend is, verloopt de lectuur verder vlot en is het uitkijken naar de voortdurende perspectiefwissels. Precies dan wordt op een nog prangendere wijze duidelijk hoe het beide duo's is vergaan: hoe zat het eigenlijk precies tussen Scarlett en Jameson? En hoe zal het uiteindelijk verlopen tussen Georgia en Noah? Een antwoord op die vraag krijgt de lezer pas helemaal op het einde. Rebecca Yarros heeft immers voor het slot van haar roman nog enkele bijzondere verrassingen voorzien, wat ervoor zorgt dat het van begin tot einde spannend blijft.

De aandachtige lezer zal bovendien merken dat er tussen beide verhaallijnen parallellen te trekken zijn. Zo zijn er bijvoorbeeld enkele opvallende karaktertrekken die de hoofdpersonages met elkaar delen over de tijd heen, maar daarnaast zijn er ook meer subtiele situaties waarin de hoofdpersonages op een gelijkaardige manier reageren op eenzelfde soort gebeurtenis. Hoewel Wat we achterlaten een vrij lijvig boek is, verdient het zeker een tweede lezing om dergelijke pareltjes van Rebecca Yarros nog beter in kaart te kunnen brengen. Ze getuigen namelijk van de bijzondere vindingrijkheid van deze auteur.

Tot slot is de manier waarop de auteur de personages neerzet in Wat we achterlaten eveneens een van de sterke punten van Rebecca Yarros. Ze laat in haar beschrijvingen zien dat ze oog heeft voor details en authenticiteit. De auteur creëert dan ook levensechte figuren die zomaar de dagelijkse werkelijkheid zouden kunnen instappen. Ze faciliteert passages tot zelfidentificatie en spoort het lezerspubliek op die manier impliciet aan om mee te leven met wat haar hoofdpersonages meemaken. Het is niet elke auteur gegeven om romans te schrijven die zo diep op de gevoelswereld inspelen.

Wat we achterlaten is een meeslepend verhaal met authentieke en sterke personages die over de grenzen van de tijd heen trachten te vechten voor wie en wat ze waard zijn. De liefde, als drijvende kracht, stuwt hen daarbij vooruit

Recensie: Wat we achterlaten - Rebecca Yarros