Het eiland van de verdwenen bomen - Elif Shafak RECENSIE

Recensie: Het eiland van de verdwenen bomen - Elif Shafak

Het is het jaar 1974 en in Cyprus zijn de Griekse Kostas en de Turkse Defne tot over hun oren verliefd op elkaar. Ze zijn een soort gedoemde geliefden à la Romeo en Julia, liefde tussen deze twee volkeren mag niet bestaan. In het geheim ontmoeten ze elkaar in een taverne, onder een vijgenboom. Dan breekt de oorlog uit, Defne blijft in Cyprus en Kostas wordt naar een oom in Londen gestuurd. Jaren later probeert Ada, na de dood van haar moeder, meer over haar familie te weten te komen om zo haar eigen identiteit beter te begrijpen. 

Het eiland van de verdwenen bomen is een boek van Elif Shafak. Ze is de meest gelezen auteur van Turkije en haar boeken zijn succesvol in vele landen en in vele talen. Ze schroomt niet om te schrijven over de soms pijnlijke Turkse geschiedenis en het onrecht van minderheden. Ze is zelfs al twee keer aangeklaagd door de Turkse overheid. Ook in Het eiland van verdwenen bomen maakt ze de geschiedenis niet mooier dan deze is. Ze geeft het puur en rauw weer, de gebeurtenissen in Cyprus worden historisch accuraat en treffend beschreven.  

Met de oorlog in Cyprus op de achtergrond, ontstaat het romantische verhaal van Kostas en Defne. En alhoewel er weinig verhalen zijn over Cyprus en de oorlog, is een verhaal van twee gedoemde geliefden ons zeer bekend. Het is een plot wat het altijd goed doet. Al snel leef je als lezer met deze twee jongen mensen mee en je hoopt zo dat ze het samen redden. Ook Ada, de puber die op zoek is naar zichzelf, is een mooi personage.  

Het verhaal wordt enerzijds in het verleden verteld, in het jaar 1974. Anderzijds volgen we Ada, jaren later. Door deze sprongen in de tijd kom je steeds meer en meer te weten. Het verhaal wordt verteld vanuit zowel Ada, Kostas en Defne. En dan is er nog wel een heel bijzonder perspectief in Het eiland van de verdwenen bomen. Het verhaal wordt namelijk ook verteld vanuit de vijgenboom, een boom die zowel in Cyprus als in Londen, het verhaal tot in detail weet te volgen. De ene lezer zal dit perspectief kunnen waarderen, het is een knap staaltje literaire proza. De andere lezer zal denken: "Uhh, ik lees dus nu over wat de boom denkt en voelt?!" Hoe dan ook is het een zeer gewaagde keuze. De vijgenboom beschrijft alles in zo'n extreem detail, het is wat vreemd, maar het is wel precies wat het boek compleet maakt om alle verhaallijnen met elkaar te verbinden. Dat Elif Shafak dit op zo'n poëtische manier weet te doen, zegt meer dan genoeg over haar ongekende schrijftalenten.  

Het eiland van de verdwenen bomen is een unieke en mooie roman. Het is dan ook niet voor niets dat het een boek van de maand was bij de boekenclub van Reese Witherspoon. De mate van proza en poëzie zal niet iedereen kunnen waarderen, maar het is in ieder geval een zeer sterk boek! 

Recensie: Het eiland van de verdwenen bomen - Elif Shafak