Geef nooit op - Ellie Dean RECENSIE

Recensie: Geeft nooit op - Ellie Dean

Rita Smith is geen standaard meisje-meisje. Haar motorfiets is haar grote trots en ze droomt ervan om bij de WAAF (Woman's Auxiliary Air Force - hulporganisatie van de Royal Air Force, bewapend en geleid door vrouwen) in dienst te treden.  Rita's moeder overleed al vroeg en ze werd opgevoed door haar vader en haar Italiaanse buurvrouw Louise. Als haar vader opgeroepen wordt door het leger blijft Rita alleen met het Italiaanse gezin en haar vrienden achter, maar het noodlot slaat toe als de Italiaanse mannen uit het dorpje worden gedeporteerd. Rita blijft alleen achter met Louise, maar veel steun heeft ze niet aan haar. Het gemis van haar gezin vreet aan Louise en ze wordt erg veeleisend naar Rita toe. Zou Rita haar droom nog kunnen najagen?

Ellie Dean heeft ondertussen alweer achttien delen van de 'Cliffehaven' reeks op haar naam staan, maar Geef nooit op is pas het derde deel dat in Nederlandse vertaling is verschenen van deze Een veilige haven-reeks. Hoewel de boeken een overkoepelende factor hebben, is elk deel (tot nu toe) toch prima op zichzelf te lezen. Elk verhaal bevat namelijk eigen personages en de connectie tussen de verschillende boeken is voornamelijk te proeven in de sfeerbeleving en herkenning van een aantal personages. Voor wie al nieuwsgierig is naar het volgende deel is er goed nieuws. Het vierde vertaalde boek, Een groot hart, is in februari 2022 verschenen en is ondertussen verkrijgbaar in de boekhandel.

Geeft nooit op draait om Rita's leven en haar karakter staan dan ook centraal. Ellie Dean heeft ervoor gekozen om haar protagonist geen standaard karaktereigenschappen mee te geven. Het kost wat doorzettingsvermogen om in het verhaal te komen, omdat ze hierdoor in eerste instantie naïef overkomt. Rita blijkt echter een meisje dat haar hart op de juiste plaats draagt en over een flinke portie vastberadenheid beschikt. Rita's peetmoeder Louise maakt haar leven soms behoorlijk lastig en hoewel ze hierdoor voor een aantal lastige keuzes komt te staan, weet ze telkens weer een mooie oplossing te bedenken. Ze heeft slechts een jonge leeftijd, maar maakt beslissingen waar menig volwassen persoon jaloers op kan zijn. Ze weet je te raken en de empathie groeit dan ook met elke pagina.

Dat is over haar peetmoeder Louise niet te zeggen. Vanzelfsprekend is ze treurig om het verlies van haar gezin en de onwetendheid over de toekomst. Omdat je medeleven voelt voor de rottige situatie die ze meemaakt, lijken haar eerste opvattingen dan ook realistisch. Het duurt niet lang voordat ze begint te overdrijven en hiermee bouwt ze een zeer sterke muur om zich heen die zich het gehele verhaal niet meer laat afbreken. Louise is veeleisend, egoïstisch en pessimistisch en ze trekt Rita met zich mee naar beneden. De enige gevoelens die ze weet op te wekken, zijn negatieve gevoelens, die ook nog eens een flink deel van de vertelling weten te overheersen. Het stralende middelpunt was in de vorige boeken het pension Beach View. Eigenaresse Peggy Reilly en haar gezin waren meerdere malen de steun en toeverlaat voor menigeen die in Cliffehaven terecht kwam. Geef nooit op heeft slechts een kleine rol voor ze beschikbaar, maar opmerkelijk is hoeveel sfeer de toevoeging van deze sympathieke familie teweegbrengt. Zodra ze hun intrede in het verhaal doen, valt de narigheid van de vertelling en de negatieve inbreng van Louise voor een groot deel weg omdat het wordt opgevuld door de opgewekte houding van de familie Reilly. 

Geef nooit op is een eenvoudige roman die soepel is geschreven. Door de personages hun verhaal te laten vertellen, gaat het nergens de diepte in qua onderwerp en past het prima in het feelgood-genre. Louise's negatieve invloed is echter zo groot dat het een deel van de sfeer verpest en er een nare nasmaak blijft hangen.

Recensie: Geeft nooit op - Ellie Dean