Een dodelijk spoor - Ben Creed RECENSIE

Recensie: Een dodelijk spoor - Ben Creed

Ooit speelde Revol Rossel de sterren van de hemel op zijn viool, maar nu (Leningrad, 1951) staat hij met zijn collega's van de militsia in de kniehoge sneeuw te kijken naar vijf verminkte lijken op een treinspoor. Van de vijf lijken ontbreken van ieder lichaamsdelen zodat identificatie wordt bemoeilijkt. Revol beseft al snel dat hij op zijn tellen moet passen, een van hen is een blauwpet, een MGB-agente, en hoewel Revols afgestompte vingers aan zijn hand hem herinneren dat hij een overlever is, durft hij niet met zekerheid te zeggen dat hij nogmaals aan hen weet te ontkomen. Totdat blijkt dat deze moord een goede luisteraar nodig heeft...

Een dodelijk spoor is de eerste thriller die Ben Creed, het pseudoniem van schrijversduo Chris Rickaby en Barney Thompson, heeft gepubliceerd. Hoewel de lezer gelijk wordt geconfronteerd met de moorden duurt het even voordat je echt in het verhaal zit. Ben Creed (of eigenlijk Chris Rickaby en Barney Thompson) heeft zich goed ingelezen in de Russische geschiedenis en vult pagina's vol details over het oude Rusland onder de macht van Stalin. Om het verhaal een beetje goed te kunnen volgen is dus best wat voorkennis van de lezer over politieke verhoudingen in de Sovjet-Unie vereist.

Hoewel Een dodelijk spoor op het oog misschien lijkt op een standaard historische thriller, is dat zeker niet zo. Het hele verhaal valt samen in één thema: muziek. Al deze verwijzingen en puzzelstukjes geven enerzijds een heel gaaf effect aan het verhaal. Het maakt Een dodelijk spoor anders en uniek. Ook worden de puzzelstukjes hierdoor mooi in elkaar geschoven. Anderzijds maken al deze verwijzingen het verhaal ook lastig te volgen als je niet thuis bent in die wereld.

Toch weet Ben Creed de spanning in Een dodelijk spoor goed op te bouwen. Het verhaal is tactisch opgedeeld in verschillende akten, alsof het zelf een muziekstuk is. Met de verschillende akten neemt de spanning toe. Het verhaal is dan ook absoluut niet voorspelbaar. Toch neemt het geheel naar de ontknoping toe vrij ongeloofwaardige wendingen aan. Hoe voorzichtig Rossel in het begin is, zoveel nonchalanter wordt hij naar het einde toe. Ook neemt zijn portie geluk honderdmaal toe. Het lijkt erop alsof Ben Creed al deze onwaarschijnlijkheden nodig heeft om alle losse eindjes bij elkaar te krijgen.

De titel, Een dodelijk spoor, is leuk bedacht. Het is op meerdere manieren te interpreteren en in het verhaal te passen. Toch lijkt de originele titel, City of Ghosts, de insteek van de auteurs beter weer te geven. Een motief wat zeker in deze tijd waarin spanningen oplopen en geopolitieke verhoudingen op het spel staan erg treffend is.

Kortom, Een dodelijk spoor is een leuke thriller en goed vermaak. Het verhaal zit goed in elkaar en weet de aandacht van de lezer vast te houden, als deze eenmaal is gewend aan alle Russische en muzikale termen. Op het eind lijkt het verhaal iets te veel gekunsteld, wat de kwaliteit van het verhaal tekortdoet. Toch mag dat de pret niet te veel drukken, want Een dodelijk spoor is een unieke thriller die door de juiste lezer zal worden gewaardeerd.

Recensie: Een dodelijk spoor - Ben Creed