Tijdreizen - Liesbeth Russel RECENSIE

Recensie: Tijdreizen - Liesbeth Russel

Als poëzie iets is wat je afschrikt, is het belangrijk om te beginnen met een toegankelijke en herkenbare bundel. Tijdreizen van Liesbeth Russel is daarom perfect geschikt als eerste kennismaking met deze prachtige vorm van literatuur.  

Russel vertelt over alledaagse onderwerpen op een niet-alledaagse manier. De kracht zit hem in die combinatie, maar eveneens in het feit dat ze op een onomwonden en volgbare wijze de lezer meeneemt doorheen deze onderwerpen. Nergens verslapt de emotionele impact, want alle woorden landen op precies de juiste plek tijdens het lezen. Je hoeft niet terug te lezen wat ze bedoelt, het is direct duidelijk. Door weinig woorden te gebruiken, lijkt de auteur sneller tot de kern van de onderliggende emoties te kunnen komen.  

Tijdreizen roept volop beelden op tijdens het lezen. Vaak zijn het weemoedige beelden, maar zeker niet de hele tijd. Er is genoeg vreugde en kracht te vinden op de bladzijden van deze dunne bundel. De afwisseling in thema en stemming houdt het interessant én verrassend. De lengte van de gedichten varieert ook sterk en met name de langere gedichten zijn prachtig qua beleving. Ze nemen je mee in een wonderlijke wereld, zoals die van Tante Betje, waar je maar moeilijk afscheid van kan nemen.  

Elk gedicht in Tijdreizen heeft zijn eigen cocon, en dat is heel sterk voelbaar tijdens het lezen. Het resultaat hiervan is, dat je niet zomaar de hele bundel in één ruk kan uitlezen. Daarvoor hebben de gedichten te veel invloed op de lezer en ze dwingen als het ware elk een pauze af. Als je dan de tijd neemt om de woorden op je te laten inwerken, verbind je deze aan je eigen leven. Dat zorgt ervoor dat de verzen voor ieder persoon andere gedachten zullen oproepen, afhankelijk van wat je meegemaakt hebt in je leven.  

Liesbeth Russel maakt weinig gebruik van rijm, en al helemaal niet van een vast stramien, maar elk gedicht heeft wel een passend ritme dat niet geforceerd aanvoelt. Ze werkt maar in enkele gedichten met strofes, en opnieuw is daar Tante Betje als de uitzondering. Dit lange, grappige gedicht is op rijm, met een vaste strofe-opbouw. 

Tijdreizen in gedichten over leven, is de volledige titel van deze prachtige bundel en dat kan je letterlijk nemen. Er is niks ingewikkeld aan en Russel neemt je mee, als een ballon aan het touwtje, doorheen de kleine en grote momenten van het leven. Iedereen kan er op zijn eigen manier invulling aan geven en het ene gedicht zal je persoonlijk mee aanspreken dan het andere, maar in elk van de verzen zit een mooie pointe die je even zal wegvoeren van het heden. Waarna je misschien tot de ontdekking komt dat je nog iemand moet bellen of appen, omdat het al te lang geleden is dat je elkaar hebt gesproken of gezien. De liefde is voelbaar op elke bladzijde, maar om de hoek schuilt vaak genoeg ook een vorm van pijn, angst of verlies. 

Recensie: Tijdreizen - Liesbeth Russel