Miniapolis - Rob van Essen RECENSIE

Recensie : Miniapolis - Rob van Essen

Wildervanck en Scherpenzeel werken samen op een bijkantoor. Ze weten niets over elkaars privéleven, maar wanneer op een dag een reeks onverklaarbare gebeurtenissen in gang worden gezet, raken hun levens toch met elkaar verstrengeld. Ook de levens van Jonathan, een jongeman die langskomt op het bijkantoor, en zijn moeder worden verbonden met die van Wildervanck en Scherpenzeel. Elk van hen onderneemt een tocht, en op die bizarre tocht ontdekken ze meer over elkaar en over zichzelf.

Rob van Essen creëert in Miniapolis een naamloze wereld met zeer laag aantal vrij anonieme personages. Als lezer kom je niet verder dan een beroep en een voor- óf achternaam. Waar je wel volop inzicht in krijgt, zijn de gedachten van Wildervanck en Scherpenzeel tijdens hun fietstocht. Bij Jonathan en zijn moeder ligt dat ingewikkelder, daar verweeft zich een verhaal uit het verleden met het heden. De moeder vertelt haar zoon hoe en waar ze haar jeugd heeft doorgebracht en waar Jonathan is geboren. Die plek is het doel van hun tocht, maar het is maar de vraag of de plek echt bestaat of alleen tot leven gewekt kan worden in de gedachten van de moeder.

Waar Wildervanck en Scherpenzeel naar onderweg zijn is een groter vraagteken. Zij lijken eerder weg te fietsen van hun 'normale' leven. Het is een vlucht, zonder dat er eigenlijk iets is waarvoor ze vluchten. Onderweg wordt het steeds duidelijker dat Scherpenzeel en Wildervanck een eigen idee hebben over de tocht. Scherpenzeel blijkt inzichtelijker voor de lezer dan Wildervanck, die eigenlijk gedurende het hele verhaal  ongrijpbaar blijft. Iets waardoor je toch onverschilliger tegenover dit personage staat en niet echt meeleeft.

Gooi bovenop de vele vraagtekens een reeks bizarre gebeurtenissen en je snapt direct dat Miniapolis geen mainstream verhaal is. Van Essen daagt de lezer uit om te focussen op de drijfveer van de mens. Er is veel chaos in het leven en de wil om de zaken te vereenvoudigen leeft bij ieder van ons. Door letterlijk in een helicopterview de wereld te bekijken, of zoals Scherpenzeel met zijn ouders in zijn jeugd een miniatuurpark te bezoeken, verklein je de individuele problemen om te kijken naar een groter geheel. Maar wat heeft dat grotere geheel tot doel en hoe vind je daar als individu je plek in?

Van Essen gebruikt in Miniapolis een heel toegankelijke stijl, die in schril contrast staat met de ongrijpbaarheid van het verhaal zelf. Daardoor leest het boek wel heel vlot, maar hollen je gedachten er soms wat achteraan. Meermaals vraag je je af waar van Essen heen wil en wat zijn bedoeling is. Toch moet je ondanks dat lachen om de humor van de auteur. Zelfs als je je niets aantrekt van de thematiek, is Miniapolis een heel smakelijk verhaal.

Miniapolis is een boek waar elke lezer iets anders voor zichzelf uit zal halen. Van Essen laat de grenzen vervagen en dat zorgt er wel voor dat je als lezer in het diepe moet springen zonder zwembandjes. Een actie waarbij sommigen kans hebben om te verdrinken, maar als je het redt om te zwemmen is het een interessant avontuur.

Recensie : Miniapolis - Rob van Essen