Recensie: Winter - Laura Galloway RECENSIE

Recensie: Winter - Laura Galloway

Laura Galloway raakt na de uitslag van een DNA-test in de ban van het feit dat een deel van haar genen afkomstig is van de Sámi. Dit volk van rendierherders dat leeft in het noorden van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland wordt vervolgens een groot deel van Laura's leven als ze verliefd wordt op Áilu en besluit naar Kautokeino te verhuizen. Het leven daar is hard en eenzaam, zeker als Áilu haar na enkele maanden in de steek laat en ze desondanks besluit in Kautokeino te blijven.

De Sámi zijn typisch een volk die ondervertegenwoordigd zijn in de populaire literatuur, al lijkt daar het laatste half jaar verandering in te komen. Je leert in Winter de Sámi kennen, maar op een heel bijzondere manier. Laura Galloway heeft zich namelijk ondergedompeld in hun cultuur en beschrijft de mensen op een heel integere en respectvolle manier. Dat valt op en daardoor ga je ook nadenken over eerdere boeken die je las over mensen die in vreemde culturen terechtkomen. Het grote verschil is dat Galloway het positief benadert, zelfs wanneer er iets minder leuk gebeurt, blijft ze het van alle kanten bekijken probeert ze de situatie te begrijpen. Nergens komt er een spottende toon voor of kleineert ze de gebruiken van het volk.

Galloway is heel eerlijk. Zowel over haar tijd in Kautokeino als over haar verleden. Ze verweeft dat verleden met het chronologische verhaal sinds haar vertrek naar Scandinavië. Opgroeien zoals de auteur heeft moeten doen, is iets wat zijn sporen nalaat. Keuzes die gemaakt zijn en wegen die bewandeld werden, kunnen teruggeleid worden naar de opvoeding die ze kreeg. Ze probeert geen medelijden op te roepen, maar het is moeilijk om als lezer net dát gevoel helemaal te verbannen. Er sluipt zelfs een fractie irritatie bij in, als je denkt aan haar vader.

Eén van de hoofdthema's van het boek, naast het leren kennen van de cultuur van de Sámi, is hoe je als mens je plek in de wereld kan veroveren. Hoe je je ergens thuis kan voelen. En hoe groot die zoektocht kan zijn om dat eindelijk allemaal te vinden, áls je het al vindt. Galloway beschrijft in Winter een drastische vlucht uit haar leven zoals ze dat jaren heeft geleefd en hoe ze, ondanks de eenzaamheid en moeite om zich aan te passen aan een wereld die zo compleet verschillend is van alles wat ze daarvoor kende, zichzelf teruggevonden heeft in Kautokeino.

In heldere bewoorden en met veel ernst, vertelt Galloway haar leven aan de lezer. Het taalgebruik is professioneel en makkelijk te volgen, maar de gebruikte Sámi-woorden blijven moeilijk te plaatsen. De schrijfster legt ze telkens uit, wanneer ze ze voor het eerst gebruikt in Winter, maar de volgende keer heb je eigenlijk weer nood aan een kleine uitleg en daar blijf je wat zoekende. Terugbladeren naar de eerste maal dat het woord wordt gebruikt, is onmogelijk, dus er zit niets anders op dan verder lezen en het laten gaan.

Dat Galloway kan schrijven, is duidelijk, maar toch mist haar stijl de noodzakelijk emotie om van Winter een onvergetelijk verhaal te maken. Het is een interessant relaas, zowel van haar tijd bij de Sámi als van haar persoonlijke leven en hoe vormend dat is geweest. De huisdieren van de schrijfster en de verhalen die ze vertelt waar zij in betrokken zijn, zorgen wel voor een bepaalde binding omdat je de liefde op die momenten van de bladzijden kan voelen afspatten. De omgeving en de gemeenschap waar ze zes jaar in heeft geleefd, worden op een mooie manier neergezet. Zonder enige opsmuk geeft ze inzicht in een cultuur die velen (nog) niet begrijpen.

Recensie: Winter - Laura Galloway