Geen brug te ver - James Ponti RECENSIE

Recensie: Geen brug te ver - James Ponti

Geen brug te ver verhaalt over een nieuwe missie van de Wereldspionnen. Er is mogelijk een dubbelspion actief, die voor de kwaadaardige organisatie Umbra werkt. En dat is misschien niemand minder dan de vrouw van Moeder, de leider van de jeugdige spionnen van de Britse geheime dienst. Om de onderste steen boven te krijgen gaan de vijf jonge spionnen op zoek naar de mol binnen de organisatie. Dit avontuur brengt hen van Schotland naar San Francisco, waar het spannend wordt omdat hun tegenstanders een onderzoek naar hen zijn begonnen. De missies worden steeds riskanter en de dubbelagenten steeds mysterieuzer.

Geen brug te ver is het tweede deel in de serie Wereldspionnen van James Ponti. Dit tweede deel is prima afzonderlijk te lezen. De personages worden opnieuw geïntroduceerd in het verhaal. En waar stukken uit deel 1 relevant zijn, wordt hierover op een natuurlijke manier verteld, dat het past in dit verhaal en de lezers die beginnen bij deel 2 het verhaal feilloos snappen. Toch is het wel een aanrader bij deel 1 te beginnen. Dan kom je namelijk alles te weten over het jeugdige team van M16. Over hoe Sydney, Brooklyn, Parijs, Rio en Kat bij elkaar zijn gekomen en wat hun eerste gezamenlijke missie was. Ook de herkomst van de namen van de tieners, allemaal vernoemd naar een stad, wordt dan duidelijk.

Geen brug te ver is een spannend verhaal. Voor de Wereldspionnen is alles mogelijk en is letterlijk geen brug te ver. James Ponti heeft het verhaal met veel dialoog geschreven. Hierdoor krijg je als lezer een heel goed beeld van het verhaal en de hoofdpersonen. Inleven kost geen enkele moeite. Het lijkt alsof het gehele verhaal zo echt gebeurd kan zijn. En de vijf jongeren tussen de 12 en 15 jaar oud zouden bij iedere tiener in de klas kunnen zitten. Het zijn tieners met een speciale spionnengave, maar ook met lekkere tienerproblemen en -akkefietjes.

Zo hebben Sydney en Brooklyn aan het begin van het verhaal wat onenigheid. Dit blijkt allemaal de oorzaak te zijn van een gezonde portie jaloezie, zoals meiden van 12 jaar dat hebben. James Ponti heeft door dit soort gedrag te beschrijven de hoofdpersonen lekker dicht bij de lezer gelaten.

‘Hoe kan het dat je niet weet hoe de kaper eruitziet?’ vroeger hij. ‘Brooklyn had wel heel veel details.’

‘Natuurlijk had ze dat,’ mompelde Sydney. ‘Zij is perfect.’

‘Wat moet dat nu weer betekenen?’ vroeg hij.

‘Het betekent precies wat ik zeg,’ zei ze en haar stem werd iets harder. ‘Brooklyn is perfect. Ze doet alles goed. Ze maakt geen fouten.’ 

Door de hoeveelheid personages in het boek en de gehele organisatie rondom M16 kan het zijn dat dit boek voor minder ervaren lezers wat moeilijk is. Maar de hoeveelheid actie, spionagepraktijken, vriendschap en het reizen zorgen ervoor dat dit boek voor een brede doelgroep interessant kan zijn. Voor de geoefende lezer vanaf 10 jaar is het een erg leuk boek. Het heeft alles in huis wat een boek voor die leeftijd boeiend maakt: actie, vriendschap, humor op zijn tijd en wat van de wereld zien. Maar ook vanaf 12 jaar is het nog erg leuk om te lezen.

Geen brug te ver leest vlot. Ponti heeft een prettige schrijfstijl die je op tempo meeneemt in het gehele verhaal. Dit zorgt ervoor dat je wilt blijven lezen en je het boek van 360 pagina’s zo uit hebt. CSI is er niets bij… Ook het jeugdige team van M16 heeft de beschikking over super hightech apparatuur, zoals een virtualrealitystation, interactieve tafels en monitoren met touchscreen. Wat betreft de geloofwaardigheid boette James Ponti hier iets in, maar door de snelheid van het verhaal ben je dit al heel snel weer vergeten.

Geen brug te ver is een superspannend avontuur van vijf tieners. Een avontuur dat gelijk op de eerste bladzijde begint en door de vlotte schrijfstijl en de spannende missies pas stopt op de laatste bladzijde. Een aanrader voor geoefende lezers vanaf 10 jaar.

Recensie: Geen brug te ver - James Ponti