Wij is niets - Dimitri Leue RECENSIE

Recensie: Wij is niets - Dimitri Leue

Het dorp Flamont is opgericht door Robbert Rigurson. In dit dorp draait alles om de goudmijn die Robbert heeft ontdekt. Als je niet betrokken bent bij het werk in de mijn hoor je eigenlijk niet thuis in Flamont. Dit zorgt ervoor dat Robbert door de bewoners en toeristen wordt aanbeden én gehaat, want iedereen heeft een haat liefde verhouding met de mijn en het goud.

Wij is niets wordt vanuit de geest van Robbert Rigurson beschreven. Telkens als iemand in de stad aan hem denkt duikt hij op en wordt hij onderdeel van het verhaal. Dit leest wat verwarrend, omdat je veel schakelt tussen de persoon die het beleeft en Rigurson die beschrijft hoe deze persoon het beleeft. Je zweeft af en toe tussen de werkelijkheid en het verleden en dit maakt dat je wat lastig in het verhaal komt.

Het dorp in Wij is niets is eigenlijk een kleine op zichzelf staande wereld, inclusief alle maatschappelijke problemen. Andrei, de vriend van Robbert, heeft de stad ontworpen met het idee gelijkheid uit te stralen. Iedereen heeft dezelfde verbinding met de natuur en het contact met het daglicht is in alle woningen hetzelfde. Hij wilde met de woningen geluk bieden aan de inwoners. Het probleem is dat uiteindelijk er een soort kastensysteem is ontstaan door de bouw van deze gemeenschapswoningen. Het verschil tussen arm en rijk is uitvergroot en Andrei haat zijn (oude) vriend hiervoor. 

Naast Andrei zijn er verschillende verhaallijnen van mensen die dichtbij Robbert Rigurson stonden. Elk van de verhaallijnen in Wij is niets mond uit in een soort ideologisch verhaal. Want word je nu echt gelukkig van rijkdom of zijn andere dingen belangrijker in het leven, zoals liefde. De verhalen zijn niet echt spannend of intrigerend genoeg om continu door te willen lezen.

Rigurson 'de Goldenboy' staat enerzijds centraal voor de droom naar geluk en anderzijds blijkt geld niet gelukkig te maken. Het goud van de mijn is voor iedereen in de stad een droom en een ideaalbeeld voor de weg naar rijkdom. Van arm tot rijk zorgt dit eigenlijk voor dezelfde problematiek, het is nooit goed genoeg en je blijft altijd opzoek naar meer. De gekozen schrijfstijl en perspectief in Wij is niets maakt het lastig om in het verhaal te komen., Dit maakt het een prima ideologisch boek, dat triggert om hier eens over na te denken, maar niet boeiend genoeg is om er echt in getrokken te worden.

Recensie: Wij is niets - Dimitri Leue