Radio Popov - Anja Portin RECENSIE

Recensie: Radio Popov - Anja Portin

Alfred, een negenjarige jongen, is vaak alleen. Zijn mama kent hij niet en zijn papa is vaak weg voor zaken. Op een dag ontvangt Alfred een krant, een appel en een boterham. De mysterieuze bezorger blijkt Amanda Klaverblad te zijn, zij helpt Vergeten Kinderen.
Alfred mag met haar mee en na een tijdje begint hij zich bij Amanda thuis te voelen. Hij helpt haar bij het rondbrengen van de kranten en het eten voor de Vergeten Kinderen. Bij Amanda vindt Alfred een oude radiozender. Hij sleutelt er wat aan en krijgt er geluid uit. Dit is de start van zijn geheime radio-uitzendingen voor de Vergeten Kinderen.
Welk geheim draagt Amanda ondertussen met zich mee?
En hoe zal zijn papa reageren als hij ontdekt dat zijn zoon weg is?

De Finse Anja Portin brengt met Radio Popov en de vergeten kinderen een bijzonder warm verhaal. Ze won er in 2020 de Junior Finlandia prijs mee, een prestigieuze literaire prijs in Finland.

Hoofdstuk één van Radio Popov en de vergeten kinderen start met Alfred, Alfred de Vergetene, zoals hij zichzelf noemt. Alfred vertelt zijn verhaal. Via deze ik-verteller kan de lezer zich makkelijk inleven in het hoofdpersonage omdat hij weet hoe de persoon zich voelt en wat hij denkt. Portin kiest met dit vertelperspectief zeker goed, je voelt de eenzaamheid van Alfred tot op je bot. Hij wordt letterlijk aan zijn lot overgelaten door zijn vader. Of zoals Amanda Alfred categoriseert: Alfred is Totaal Vergeten, Redelijk zelfredzaam. Hiermee behoort Alfred tot de middelste categorie van Vergeten Kinderen. 

Bij Amanda voelt hij zich langzamerhand thuis. Zij heeft wel aandacht voor hem en betrekt hem bij haar activiteiten. Wanneer hij de oude radiozender terugvindt van Aleksandr Stepanovitsj Popov en hij de eerste radio-uitzending uitzendt voor de Vergeten Kinderen, brengt hem dat 'een vleugje verwachting, een vleugje spanning en een vleugje hoop'. Amanda en zijn radio-uitzending brengen hem tot de start van een onvergetelijk avontuur!

De schrijfstijl van Anja Portin in Radio Popov en de vergeten kinderen kan je als verhalend beschrijven, omdat het wat doet denken aan een sprookje, maar evenzeer als beschrijvend. Portin reikt je beelden aan die je in je hoofd kan vormen wanneer je de zorgvuldig opgebouwde zinnen leest. Vooral het deel waar de tuin met de appelbomen beschreven wordt, is erg gedetailleerd.

Het taalgebruik is met momenten zelfs poëtisch: 'Het water in de rivier zag er zwart en koud uit. De zwarte kleur verspreidde zich door mijn gedachten'. Petri Hoogendijk nam de prachtige vertaling op zich.

Portin neemt er wel haar tijd voor om je als lezer in het verhaal mee te nemen. Pas na een tijdje kom je meer te weten en merk je de groei die Alfred doormaakt. Naar het einde toe vallen alle puzzelstukjes in elkaar, maar dit mocht, wat mij betreft, vroeger komen. 

Het is een boek waar je je echt toe aan moet zetten, maar eveneens een boek dat bijzonder mooi is. Met aandacht voor kinderen die soms misschien wel ouders hebben, maar waarbij ouders het vaak te druk hebben om naar hen om te kijken. De Vergeten Kinderen zijn er niet alleen in dit verhaal, maar komen spijtig genoeg in het dagelijkse leven eveneens voor. 

Radio Popov en de vergeten kinderen is hartverscheurend, maar toch hoopvol omdat er mooie vriendschappen in gevormd worden. Elkaar helpen is nog steeds zeer waardevol en belangrijk!

Radio Popov en de vergeten kinderen is een krachtig verhaal voor kinderen vanaf 10 jaar, over eenzaamheid en vriendschap en waarbij je in het nawoord extra informatie krijgt over wie Aleksandr Stepanovitsj Popov echt was.

Recensie: Radio Popov - Anja Portin