Tuesday Mooney gaat in het zwart - Kate Racculia RECENSIE

Recensie: Tuesday Mooney gaat in het zwart - Kate Racculia

'Is wat dan ook ooit maar één ding tegelijk?' Wie Tuesday Mooney gaat in het zwart van Kate Racculia leest, zal de retorische waarde van deze vraag begrijpen. Dit boek presenteert zich aanvankelijk als een eenvoudige detectiveroman, maar schijn bedriegt. Onder de laag van een mysterieuze speurtocht ligt een multigefacetteerd verhaal verborgen waarin de eenzaat Tuesday Mooney de hoofdrol voor haar rekening neemt.

Tuesday Mooney is een online fondsenwerver in een ziekenhuis en houdt zich het liefst van al zo min mogelijk bezig met menselijk contact. Veeleer spit ze alle mogelijke informatiebronnen uit om zo meer te weten te komen over haar targets, miljardairs die ze op het juiste moment weet uit te nodigen voor een liefdadigheidsevenement of sponsorevent. Op een gegeven moment loopt het evenwel fout: een miljardair overlijdt tijdens een van de evenementen waarop ze aanwezig is. Al begint het verhaal dan pas echt goed te lopen: de overleden miljardair in kwestie was dol op spelletjes spelen en hij had zijn eigen overlijdensprocedure grondig voorbereid, inclusief een mysterieuze schattenjacht naar zijn nagelaten erfenis. Tuesday Mooney neemt de uitdaging aan en wil de raadsels oplossen, maar komt daarbij in aanraking met een resem bijzondere personages. Hoe ze zich tot hen verhoudt in deze ontmoetingen, is meer dan eens opmerkelijk te noemen.

Tuesday Mooney gaat in het zwart vertoont veel gelijkenissen met verhalen in de stijl van Edgar Allan Poe. Het verhaal varieert voortdurend tussen griezelachtige en onverklaarbare gebeurtenissen, detectivescènes en psychologische overwegingen, waarbij het bevreemdende en absurde voorop blijft staan. Soms staat de aandacht voor de zoektocht naar het fortuin van de miljardair centraal, terwijl het in andere passages vooral gaat over het bevreemdende contact dat Tuesday Mooney met de andere bijzondere opponenten in de speurtocht onderhoudt. De lezer voelt zich daarbij voortdurend gedwongen om zich de vraag te stellen in welke soort realiteit de personages terecht zijn gekomen en welk spel ze daarbij spelen, zowel met zichzelf als met anderen. Schijn bedriegt, bij elk personage. Dat maakt het voor de lezer, zeker in het begin, niet makkelijk om aansluiting te vinden bij het verhaal.

Het bijzondere karakter van Tuesday Mooney en de manier waarop ze zichzelf presenteert in de beginhoofdstukken van het boek, helpen de lezer evenmin om zich te kunnen inleven in het verhaal. Tuesday Mooney wordt op een heel specifieke manier geportretteerd: de lezer krijgt een inkijk in haar op 200% werkende brein, inclusief op hol slaande dialogen en van de hak op de tak springende zinnen. Het is vermoeiend om haar redeneringen te blijven volgen, zeker wanneer de lezer zich telkens moet afvragen hoe die zich verhouden ten opzichte van de werkelijkheid.

Kate Racculia laat met Tuesday Mooney gaat in het zwart een uitdagende roman zien, geïnspireerd naar het voorbeeld van Edgar Allan Poe. Het is evenwel maar de vraag of ze haar boek niet te complex heeft opgevat. In Tuesday Mooney gaat in het zwart is niet één ding ooit één ding tegelijk, maar meteen honderd dingen samen. Een boodschap die Tuesday Mooney met plezier zou hebben begrepen, maar die enkel voor lezers met nood aan een uitdaging én interesse in Edgar Allan Poe is weggelegd.

Recensie: Tuesday Mooney gaat in het zwart - Kate Racculia