De poppenspeler van Lampedusa - Rindert Kromhout RECENSIE

Recensie: De poppenspeler van Lampedusa - Rindert Kromhout

De poppenspeler van Lampedusa speelt zich af in het naoorlogse Rome. Het is 1948 en de hoofdpersoon Matteo wil dolgraag acteur worden. Hij zoekt aansluiting bij mensen uit de filmwereld  en heeft weinig oog voor de politieke situatie waarin Italië verkeert. Tot hem iets overkomt wat al zijn toekomstplannen op losse schroeven zet. Matteo besluit zijn hart te volgen en te gaan doen waar hij gelukkig van wordt.

Rindert Kromhout heeft al vele boeken op zijn naam staan en ook al veel mooie prijzen gewonnen. Met De poppenspeler van Lampedusa begeeft hij zich op de grens tussen YA en volwassen literatuur. Het is voor beide doelgroepen erg interessant en waardevol om te lezen.

Matteo is een jongen van 18 jaar die de wederopbouw van Italië na de Tweede Wereldoorlog heel bewust meemaakt. Het land is politiek gezien enorm verdeeld en zelfs binnen de muren van zijn huis heerst er verdeeldheid. De opa en oma (nonno en nonna) van Matteo wonen bij hem, zijn ouders en zijn zusje in huis. Politiek gezien verschillen nonno en nonna sinds de Tweede Wereldoorlog enorm van mening, wat ervoor heeft gezorgd dat nonno altijd op zijn eigen kamer blijft om zo zijn eigen vrouw niet onder ogen te hoeven komen.

De rode draad van De poppenspeler van Lampedusa, is dat kinderen nooit, maar dan ook nooit de dupe mogen worden van de puinhoop die de volwassenen ervan maken. Rindert Kromhout heeft dit in het gehele boek erg mooi terug laten komen, op verschillende manieren. Zo is de moeder van Matteo er van overtuigd dat oorlogen door mannen zijn bedacht.

‘Oorlogen zijn door mannen bedacht,’ zei moeder, ‘door mannen die andere mannen de dood in sturen.’

‘Zouden vrouwen nooit een oorlog beginnen?’

‘Niet met wapens,’ zei moeder. ‘Wie een kind heeft gebaard, wil het zijn leven lang beschermen.’

Even verderop in het verhaal wordt het vak kunst als iets moois beschreven. Als een oplossing voor de regering eigenlijk.

‘Politici en hun aanhangers vechten elkaar de tent uit, maar kunstenaars doen dat nooit. We verheffen elkaar, maar trappen de ander niet de grond in.’

Matteo heeft een hechte en intieme vriendschap met Davide. Rindert Kromhout geeft ons een kijkje in de gevoelens van Matteo rondom de vriendschap met Davide. Matteo heeft twijfels over zijn geaardheid, waar hij mee worstelt. Toch blijft het in het boek bij dit gegeven en vergeet Rindert Kromhout eigenlijk het verloop van dit verhaal echt goed uit te werken.

De poppenspeler van Lampedusa speelt zich af in Rome. Rindert Kromhout heeft deze stad heel levend neergezet en verwoord. Wat hieraan zeker heeft bijgedragen, is dat er personages in het boek voorkomen die daadwerkelijk hebben bestaan in het Rome van na de Tweede Wereldoorlog. Het heeft natuurlijk ook enorm geholpen dat de schrijver zelf lange tijd in Rome heeft gewoond. Als lezer proefde je gewoon dat hij wist waar hij het over had. Ook al ben je zelf nog nooit in Rome geweest, je weet gewoon dat ieder detail klopt. Je krijgt zin in de zomer, je voelt de hitte als je het boek leest. Maar ook het temperament van de Italianen, de lekkere wijnen, pizza’s en het leven buiten brengen de sfeer van Italië helemaal over. 

Rindert Kromhout zadelt de lezers ook nog op met iets geheimzinnigs. Er is een geheim binnen de familie van Matteo, maar daar wordt met geen woord over gerept. Wel wordt het terloops aangestipt, waardoor je als lezer continue ‘aan’ blijft, omdat je gewoon wilt weten hoe het zit en wat het geheim is. Pas helemaal aan het eind, in de epiloog wordt dit door Kromhout verklaard. Dit heeft hij slim gedaan, want het houdt je als lezer op het puntje van je stoel.

De poppenspeler van Lampedusa is een mooie roman voor vijftienplussers. Het stelt relevante vraagstukken aan de orde en heeft een hele mooie rode draad, namelijk dat kinderen nooit het slachtoffer mogen zijn van de daden van hun ouders of andere volwassenen. En zo is het maar net!

Recensie: De poppenspeler van Lampedusa - Rindert Kromhout