Aarde eten - Dolores Reyes RECENSIE

Recensie: Aarde eten - Dolores Reyes

Wanneer ze aarde eet krijgt ze visioenen over vermoorde en vermiste mensen. Door meer persoonlijke aarde te eten is ze in staat om deze mensen op te sporen en families rust te geven. Ze houdt van aarde, maar het maakt haar ook misselijk. Met de visioenen helpt ze mensen, maar ze voelt ook de pijn van de slachtoffers. Een blijvende tweestrijd, waarbij de vraag blijft: 'Doe ik er goed aan om deze aarde te eten?'

De naamloze ik-figuur en haar broer Walter worden na de dood van hun moeder bij een tante in huis geplaatst. Deze tante wilt echter geen kinderen, begrijpt niets van kinderen en wil het liefst zo snel mogelijk van ze af. Zo gezegd, zo gedaan, al snel wonen Walter en zijn zusje met z'n tweeën in een achterbuurt. Walter werkt, de hoofdpersoon niet. Ze leven van weinig geld en zijn tevreden met thee, bier en een pizza. 

In het begin heeft de hoofdpersoon nog niet veel last van andere mensen die iets van haar willen, maar daar komt al snel verandering in. Nadat ze Ezequiel heeft geholpen met het vinden van zijn nichtje María worden er al snel veel flesjes met aarde in de tuin gezet. Veel kan ze laten liggen, maar soms zitten er flesjes bij die anders aanvoelen, die ze niet naast zich neer kan leggen en dan besluit ze toch om weer aarde te eten en een mysterie op te lossen.

Dolores Reyes gebruikt niet meer woorden dan nodig in Aarde eten. Ze duidt gebeurtenissen aan, maar blijft er niet in hangen. Ze houdt de vaart in het verhaal en haar woorden kruipen onder je huid. Ze laat doden net zo veel leven als levenden en geeft je het gevoel dat je altijd blijft leven, in welke gedaante dan ook.

Dat Dolores Reyes weinig woorden gebruikt laat je soms ook gissen. Van een hoofdstuk waar de hoofdpersoon een klein meisje is, naar een passage waar ze een blik bier uit de koelkast pakt voelt soms even raar aan. Toch is haar schrijfstijl haar kracht. Zonder het daadwerkelijk te benoemen geeft ze mee dat een omgeving waar meisjes vroegtijdig school verlaten en niet bij hun ouders blijven geen veilige omgeving oplevert. Het leven in een sloppenwijk, waar al vroeg alcohol wordt gedronken en waar de politie de andere kant op kijkt, biedt weinig toekomstperspectief. De dode en vermiste mensen waar de hoofdpersoon achteraan gaat zijn ook telkens vrouwen. Vrouwen die op een onoplettend moment zijn meegenomen, opgesloten of vermoord. Femicide, het doden van vrouwen omdat ze vrouw zijn, is dan ook een terugkerend thema in Aarde eten.  

Een ietwat vreemd verhaal, waar je je aan over moet geven. Laat je meevoeren in een niet alledaags boek, met een belangrijk thema. Het is zeker de moeite waard!

Recensie: Aarde eten - Dolores Reyes