De rest van ons leven - Els Beerten RECENSIE

Recensie: De rest van ons leven - Els Beerten

In De rest van ons leven van Els Beerten migreert Fredo Santoro als kleine jongen van Italië naar Engeland. Daar richt hij samen met zijn vader een kapperszaak op. Maar dan breekt de Tweede Wereldoorlog uit en kiest Mussolini de kant van de nazi's. Alle Italianen zijn plots verdacht, en als de politie hem en zijn vader wil oppakken, kan Fredo vluchten. Maar wat gebeurt er met zijn vader?
Later zal Fredo opnieuw naar Italië trekken waar hij zich ontfermt over de kleine Vittorio. Maar wat als de familie van de kleine Vito beslist om naar België te verhuizen waar er werk is in de mijnen? 

Het eerste deel van het boek gaat over de kindertijd en het volwassen leven van Fredo, en daarin wordt alles vanuit zijn perspectief verteld. Maar nadien komen er ook hoofdstukken die vanuit het perspectief van Vittorio vertrekken, deze zijn gedrukt in een kleiner lettertype zodat je weet wie er aan het woord is. 

De rest van ons leven verwerkt eigenlijk twee verhalen over groeien, het groeien van Fredo en dat van Vittorio: opgroeien met alles wat daarbij hoort: zoekende zijn, missen, een thuis vinden,...
In een interview vertelt Els Beerten zelf dat ze vindt dat haar boek vooral gaat over doorgaan, over mensen die blijven en niet weglopen als het leven lastig wordt. 

De rest van ons leven vertelt ook over een stuk geschiedenis dat velen niet kennen: de deportatie van in Engeland wonende Italianen. De Italianen waren kort daarvoor nochtans heel erg geliefd in Engeland: ze stonden gekend als goede kappers en ijsjesverkopers. Maar plots waren Fredo en zijn vader niet meer welkom in een land dat ze als het hunne beschouwden. 
Els Beerten zegt dat ze zich voor haar nieuwe roman liet inspireren door het 'oorlogs- en migratieverhaal' van de grootvader van haar schoonzoon. 

De hoofdstukken zijn kort en lezen daardoor heel vlot. Maar ondanks dat ze beknopt zijn, gebeurt er telkens zoveel in één hoofdstuk, echt knap hoe Beerten zoveel kan vertellen in weinig zinnen. En je hebt altijd het gevoel dat alles klopt, alles wat ze schrijft, heeft betekenis.
Het openingshoofdstuk is bijna filmisch verwoord, je ziet de scène zo voor je en je bent meteen getriggerd, je wil weten waar dit verhaal naartoe gaat en wat het belang is van deze episode. 

Het is ook bijzonder dat er zoveel personages in het boek aan bod komen en dat ze allemaal hun eigen bijzondere verhaal hebben, waar je eigenlijk nog een apart boek zou kunnen over schrijven. En toch komt dit niet overweldigend over, het leest altijd zo vloeiend dat je er deze verhaallijnen makkelijk kan bijnemen. 

De Vlaamse Els Beerten studeerde Germaanse filologie en volgde daarna nog twee jaar les aan de Toneelacademie in Maastricht. Daar stimuleerde een docent haar om boeken te schrijven en les te gaan geven. Ze doceert Engels, Nederlands en Creatief Schrijven en in 1987 debuteerde ze met haar eerste boek Scènes. Ze schrijft boeken voor kinderen en jongeren maar haar jeugdboeken worden zeker ook door volwassenen gesmaakt. Haar werk werd al meerdere malen bekroond en vertaald. 

De rest van ons leven is een boek dat nog lang blijft nazinderen, je bent onder de indruk van alle verhalen, die nog een tijd door je hoofd blijven spelen. Het is ook moeilijk in één categorie te vatten: het kan een jeugdboek of YA-boek zijn maar zeker ook een roman voor volwassenen, wat het een aanrader maakt voor iedereen. 

Recensie: De rest van ons leven - Els Beerten