• onze waardering

De mensenzoon - Jean-Baptiste Del Amo RECENSIE

Recensie: De mensenzoon - Jean-Baptiste Del Amo

Na jaren zich te hebben gered met zijn moeder duikt opeens de vader op bij de woning van de jongen. De jongen schrikt maar laat hem binnen. Als zijn moeder thuiskomt schrikt ze ook, maar de vader zegt dat hij is teruggekomen om het goed te maken. Hij vraagt hen om met hem mee te gaan naar Les Roches, de vervallen boerderij diep in de bergen, waar hij is opgegroeid met zijn vader. De blik in de ogen van de vader zegt de moeder en de jongen dat er geen andere optie is.

De mensenzoon is een somber en duister verhaal van Jean-Baptiste Del Amo. De mensenzoon is bijzonder. Het verhaal trapt af met een vage proloog over het leven in de prehistorie. Op geen enkele manier is duidelijk hoe deze proloog zich gaat verhouden tot de rest van het verhaal, maar de lezer proeft de sfeer van het verhaal op zijn of haar tong: dit verhaal is schokkend en obscuur.

Jean-Baptiste Del Amo heeft een wollige schrijfstijl. Hij gebruikt niet alledaagse woorden en zijn zinnen zijn lang. Het verhaal lijkt soms te zijn kwijtgeraakt in de details. Want gedetailleerd is Jean-Baptiste Del Amo zeker. In De mensenzoon wordt de lezer uitgebreid meegenomen in de omgeving van de jongen. Met name de natuur wordt uitvoerig beschreven: elk type boom of struik, insect of dier wordt benoemd. Het verhaaltempo ligt daardoor heel laag.

De mensenzoon heeft een zeer trage start. Na de verwarrende proloog weet de lezer vanaf het eerste "hoofdstuk", eigenlijk is het een doorlopend verhaal dat enkel door flashbacks wordt onderbroken, al hoe het verhaal gaat eindigen. Hoewel voorspelbaarheid geen dealbreker hoeft te zijn, denk maar aan menig feelgood roman, probeert Jean-Baptiste Del Amo de lezer op geen enkele manier op een zijspoor te zetten of met de context rondom de verhaallijn te spelen. Het verhaal is zeer onpersoonlijk, de personages hebben geen naam. Ze worden aangeduid met de 'moeder', de 'vader' en de 'jongen'. Ondanks het medelijden van de lezer lukt het niet om een band op te bouwen met de personages. Het gebrek aan dialoog helpt ook zeker niet mee.

Hoewel dit soort romans vaak door een ingrijpende karakterverandering of mooie, rake beschrijvingen de lezer kunnen ontroeren, vraag je je na het lezen van De mensenzoon af of er überhaupt sprake is van een verandering. Zodra de 'vader' terugkeert, is al duidelijk welke wending het verhaal zal nemen. Hoewel de 'vader' op zijn manier probeert zich open te stellen, merkt de lezer daar maar weinig van. De mensenzoon lijkt eerder een gebed zonder einde. De personages zijn in het begin niet anders dan op het einde.

Kortom, De mensenzoon is een bijzondere roman, maar zal niet elke lezer aanspreken. Het verhaal is somber en duister beschreven, maar niet zozeer mysterieus. Vanaf dat het verhaal echt begint, is het voor de lezer duidelijk hoe het zal eindigen. Het gebrek aan de persoonlijke ontwikkeling van de karakters, de grote afstand tussen de lezer en de personages, het gebrek aan dialogen en de wollige schrijfstijl met veel details maken van De mensenzoon een mat verhaal dat lang duurt.

Recensie: De mensenzoon - Jean-Baptiste Del Amo

De mensenzoon

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Intense roman over hoe geweld altijd leidt tot meer geweld

    Na vele jaren van afwezigheid duikt een man zonder enige uitleg weer op in het leven van zijn zoon en vrouw. Hij neemt ze mee naar het diepst van de bergen, naar het afgelegen Les Roches, een verwoeste boerderij, half overwoekerd door planten en bomen. Het is de plek waar hij zelf opgroeide met zijn meedogenloze vader.
    Omringd door de wilde natuur probeert de vader zijn gezin te overtuigen van zijn goede bedoelingen en hij doet zijn best om het vervallen huis te repareren. Maar dan blijkt de moeder zwanger te zijn van een ander. Achtervolgd door zijn verleden, en verteerd door jaloezie, raakt de vader langzaam in de greep van de waanzin.
    Met prachtige beschrijvingen van de woeste en betoverende natuur is De mensenzoon een onvergetelijke, subtiele maar ook schokkende roman over een vader, een moeder en een zoon, en over hoe geweld van de ene generatie op de volgende overgaat.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Vijftig tinten grijs

  • Interview: In gesprek met Erica James

  • Recensie: Ik zie je

Zoek in artikelen