Kom eens gauw - M.J. Arlidge RECENSIE

Recensie: Kom eens gauw - M.J. Arlidge

Kom eens gauw is al het elfde deel van de serie over inspecteur Helen Grace. De thrillers van M.J. Arlidge zijn zeer populair in zowel België als Nederland. De boeken bevatten allemaal dezelfde succesformule, maar blijft de populariteit duren?

Southampton wordt opnieuw opgeschrikt door een moordenaar. Eerst moet een jonge vrouw eraan geloven terwijl haar baby ligt te slapen. Haar man komt thuis en doet de akelige ontdekking. Enkele dagen later komt een tienerjongen om het leven die alleen thuis zit te gamen. Zijn ouders zijn radeloos en begrijpen niet waarom. De slachtoffers lijken willekeurig gekozen, maar daar is niet iedereen zo zeker van. Helen en haar team zitten ook met de handen in het haar, want de moordenaar gaat zeer voorzichtig te werk.

Wat de boeken van M.J. Arlidge zo speciaal maakt is dat de hoofdstukken telkens uit een ander perspectief geschreven worden. We kijken als lezer dus niet enkel door de ogen van Helen Grace, maar ook de slachtoffers, ooggetuigen, een journaliste, een weduwnaar en zelfs de moordenaar. Die laatste voert zijn daden natuurlijk wel anoniem uit. Je weet dus gelukkig niet om wie het gaat. De personages hebben telkens hun eigen leven en intieme geheimen. Zo draait niet alles rond de moord, maar zien we ook enkele andere verhalen de revue passeren. M.J. Arlidge houdt het spannend door op cruciale momenten over te schakelen op een nieuw personage. Een ander element dat lezers aantrekt is dat de hoofdstukken redelijk kort zijn. Hierdoor kan je tussendoor in kleine sessies lezen. Het boek lijkt redelijk dik, maar door de korte stukjes vliegt de tijd voorbij.

Alleen is dit werk niet zo goed als zijn voorgangers. Hou je echt van gruwelijke thrillers, dan is Kom eens gauw misschien een tegenvaller. M.J. Arlidge schreef in het begin van zijn serie veel bloederiger, maar dit is ondertussen wel wat afgezwakt. Opvallend is ook dat de moorden een pak minder sensationeel zijn dan eerst. Ditmaal is het een moordenaar met een hakbijl, maar we zijn veel meer van de auteur gewoon. Terwijl het begin van de serie gekenmerkt werd door moorden met een sadistisch randje.

Daarnaast speelt Helen graag spelletjes met Magere Hein, maar haar overkomt zelden iets. Als er dan toch iets ernstig voorvalt, is de auteur dit over enkele hoofdstukken alweer vergeten. M.J. Arlidge maakt de figuur van Helen Grace onoverwinnelijk en dit zorgt ervoor dat de spanning niet zo hoog oploopt. Haar karakter heeft dan wel weer diepgang omdat ze lak heeft aan de regels van het politiebureau. Ze maakt dus onverwachte keuzes die leidden tot verrassende gevolgen.

Het einde van Kom eens gauw heeft daarentegen wel enige spanning vanwege de plotwending. Het is onvoorspelbaar en valt moeilijk te raden. Maar lezers die bekend zijn met zijn werken, hebben een déjà vu. Het doet heel erg hard denken aan het tweede werk, Piep zei de muis.

Kom eens gauw is een van de minder sterke werken van M.J. Arlidge. De originaliteit is er ondertussen wel wat af. Het lijkt alsof de auteur zijn ideeën op zijn. Het voordeel is dat je niet alle boeken van de serie gelezen moet hebben om het verhaal te kunnen volgen. Ken je dus nog niets van de auteur, dan is het boek zeker vernieuwend. Maar je mist nu eenmaal een beetje context. Als je de boeken wel gelezen hebt, raad ik je aan om deze toch maar over te slaan.

Recensie: Kom eens gauw - M.J. Arlidge