Gouden dagen - Berend Sommer RECENSIE

Recensie: Gouden dagen - Berend Sommer

Gouden dagen van Berend Sommer bestaat uit twee delen. Het eerste deel zet de beginsituatie uiteen waarna in het tweede deel de plot zich op verrassende wijze ontwikkelt.

In deel 1 worden naast Wanda een paar vrienden en bekenden uit de universitaire wereld beschreven die van betekenis zijn voor de handeling in het tweede deel. Voor Wanda wordt het grootste deel ingeruimd. Zij is een jonge, aantrekkelijke vrouw, intelligent, afkomstig uit een academisch milieu met ouders die geen strenge eisen aan hun opgroeiende kinderen stelden. Wanda is bezig met een proefschrift. En toch, hoewel het haar aan niets ontbreekt en alles voor de wind gaat, is zij niet gelukkig. Ze weet niet wat ze mist, hangt rond op datingsites, spreekt af en toe met een date af. Maar niets kan dat lusteloze, onbestemde gevoel veranderen.

Haar eigen flauwvallen en de verdwijning van haar promotor zorgen voor de omslag in haar leven.

In het tweede deel komt de actie goed op gang. Wanda probeert een einde te maken aan de lusteloosheid die zij in het eerste deel aan de dag legde. Daarbij wordt ze geheel onverwacht geholpen door Gabriël Gogel. Deze vijftigjarige, tamelijk dikke en grote man komt letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen. (Hoewel in deze roman niets gebeurt zonder dat het later van betekenis blijkt!) Net in Nederland aangekomen na jarenlang in vrijwillige ballingschap te zijn geweest, komt hij door een verkeerde manoeuvre geland boven op de rode Volvo die Wanda na een bezoek aan het huis van haar verdwenen promotor meegenomen heeft. Gogel die ook op zoek blijkt naar de promotor – om geheel andere motieven – laat zich maar al te graag mee nemen op wat veel weg heeft van een roadtrip. "Hij [Gogel] sloot de kofferbak. Daarna stapte hij in. 'Om waarlijk te leven,' zei hij bij het sluiten van het portier, 'moet een man soms stommiteiten begaan.' 'Als dat zo is, dan ben je bij mij aan het goede adres.' Ze startte de motor." Betekenisvolle woorden, zoals de schrijver vaker doet, waardoor de spanning opgevoerd wordt.

Het einde van het verhaal zie je niet aan komen en dit sluit mooi aan bij de inhoud van de roman. Mooie vondst!

Pas in het één pagina tellende hoofdstuk Slot blijkt hoe goed de roman geconstrueerd is en vallen de puzzelstukjes precies in elkaar!

Hoofdstukindeling, afwisseling van heden met genoeg aantal flash backs om het heden beter te begrijpen en verrassende plotwendingen zorgen ervoor dat je wilt blijven lezen.

Wat bovenal opvalt in de roman Gouden Dagen is de fraaie schrijfstijl van Berend Sommer. Goede dialogen waarbij de personages ad rem op elkaar reageren, het jargon in overeenstemming met de personages. Zo heeft de arrogante, ouderwetse Gogel een overdreven, soms archaïsch aandoende manier van spreken.

Mooi zijn de metaforen waarmee Sommer de roman opluistert: "Hij kon zijn kruit beter drooghouden voor de necrologie. Hij had al een treffende metafoor op het oog: Verbruggen [de verdwenen professor] als Narcissus, eenzaam verdrinkend tussen het slijmerige kroos."

In Gouden dagen worden de thema's eenzaamheid, rouw, geen contact kunnen maken, niet meekomen met de snel veranderende maatschappij, het zich niet willen conformeren aan de gangbare mores diepgaand uitgewerkt door de schrijver.

Wie enige kennis heeft van de Nederlandse literatuur, van de wereld van schrijvers, uitgeverijen en universitaire wereld zal met veel plezier Gouden dagen lezen. Herlezen van de roman verdient zeker aanbeveling omdat dan blijkt hoeveel verwijzingen naar de afloop de schrijver 'verstopt' heeft in deze knappe roman.

Recensie: Gouden dagen - Berend Sommer