De tijdontkenner - Ilse Ceulemans RECENSIE

Recensie: De tijdontkenner - Ilse Ceulemans

De 51-jarige Erik besluit op een dag dat zijn leven als journalist geen zin meer heeft. Want waarom zou je als tv-recensent nog nuttig zijn in een tijdperk waar iedereen alleen maar series binget via streamingssites? Zijn beslissing heeft grote gevolgen, want doordat hij zonder werk veel tijd over heeft, denkt hij terug aan zijn leven. Aan gebeurtenissen die anders zijn gelopen dan gedacht, aan leuke dingen. Maar zeer zeker ook aan de grote fouten die hij heeft gemaakt. 

De tijdontkenner kent geen reguliere hoofdstukken, maar is onderverdeeld in onderwerpen. Veel onderwerpen. Het geringe aantal pagina's van de roman beslaat een heleboel verschillende kerngedachtes. Sommige issues hebben slechts een paar regels nodig, terwijl andere een aantal bladzijden bekleden. Ze hebben gemeen dat het elk herinneringen van Erik zijn en dat ze allemaal beknopt benoemd kunnen worden zoals de titel van het bepaalde stuk luidt. Alledaagse issues worden onder de loep genomen, maar voor diepere thema's wordt ook de tijd genomen.

Ilse Ceulemans probeert gevoelige onderwerpen aan te snijden, maar haar zakelijke schrijfstijl zorgt ervoor dat binding met Erik niet meteen vanzelfsprekend is. In eerste instantie lijkt het namelijk een zeur die niet met de moderne tijd mee kan gaan. Naarmate het boek echter vordert, komt de gevoelige kant van de protagonist bovendrijven en blijkt hij helemaal geen oppervlakkig persoon te zijn die in een midlifecrisis is beland. Het is even wennen, maar de zakelijke schrijfwijze past eigenlijk erg goed bij De tijdontkenner. Vooral het begin van het verhaal is afstandelijk, maar dit geeft je als lezer tijd om onderwerpen op jezelf te reflecteren en hiermee zet de auteur een boek neer wat nog even na blijft smeulen. Het taalgebruik is nergens lastig en door de rustmomenten leest De tijdontkenner gemakkelijk en plezierig weg.

Lang niet alle problematiek is even intens -of zelfs interessant- te noemen, maar de afwisseling tussen luchtige en hevige thema's zorgt dat de intensiteit niet overheerst. Huwelijksproblemen, overspel en de algemene maatschappij zijn onderwerpen die De tijdontkenner domineren. Enerzijds worden ze goed doorgelicht doordat ze met regelmaat herhaald worden en ze ook prima uitgeschreven zijn. Anderzijds zijn ze te enkelzijdig omschreven. Het standpunt van Erik is wat de kuil in de weg veroorzaakt. De gehele roman is vanuit het gezichtspunt van een man geschreven en dit geeft minder ruimte voor vrouwelijke perspectieven. Ceulemans laat vrouwelijke personages op een indirecte manier hun visie tonen, maar dit valt weg doordat de motivaties van Erik overheersen. Hoewel het - gelukkig - geen man blijkt te zijn met een overschot aan testosteron en hij uiteindelijk zijn gevoelens toont, zorgt het tekort aan variabele meningen dat er lastig empathie opgewekt kan worden. Je keert telkens weer terug naar Erik. En alleen Erik.

De tijdontkenner is een tijdloze roman die diverse punten van het leven aanhaalt. Prima geschreven, maar te eenzijdig benaderd om iedereen te kunnen bekoren. 

Recensie: De tijdontkenner - Ilse Ceulemans