De Silmarillion - J.R.R. Tolkien RECENSIE

Recensie: De Silmarillion - J.R.R. Tolkien

De Silmarillion is een epos geschreven door de Britse schrijver J.R.R. Tolkien. Het boek is al diverse malen uitgegeven, dit keer in een mooi gebonden uitgave. Het werk is echter nooit door J.R.R. Tolkien zelf gepubliceerd. De teksten, waaraan Tolkien bleef schrijven tot aan zijn dood, werden in 1977, vier jaar na zijn dood, samengesteld en uitgegeven door zijn zoon Christopher Tolkien. J.R.R.Tolkien had 4 kinderen, maar zijn zoon Christopher is altijd het meest betrokken geweest bij zijn vaders werk en heeft dit dan ook overgenomen en in beheer gehad. 

De titel Silmarillon verwijst naar de 3 levensstenen, die de elfsmid Fëanor uit het licht van de Levensbomen maakte. De Silmarillen, zoals de stenen heten, hadden echter een slechte invloed op de elfen. Fëanor werd steeds achterdochtiger en borg de Silmarillen weg. Hij kreeg ruzie met de andere elfen en uiteindelijk toen de kwade onsterfelijke Melkor de Levensbomen vernietigde, wilden de elfen de Silmarillen terug, want alleen in deze stenen was het levenslicht van de bomen nog bewaard. Uit die strijd om de Silmarillen kwam een splitsing tussen de elfen en grote oorlogen tussen Goed & Kwaad. En uiteindelijk het ontstaan van Midden-Aarde en al haar bewoners.  

De schrijfstijl van J.R.R. Tolkien is en blijft uniek. Voor sommigen wat moeilijk, maar bedenk dan dat dit een 20ste eeuwse schrijver was en een hoogleraar Engelse literatuur. Dit is duidelijk terug te lezen in zijn werk. Tolkien las als jonge man graag de Scandinavische mythen en legenden en hij raakte geheel onder de indruk van de mythische wereld en hun invloed op de geschiedenis en tradities van volkeren. Zozeer dat hij al tijdens zijn studie eigen verhalen ging bedenken en zelfs bezig was met het scheppen van een hele eigen wereld: Arda en het continent Midden-Aarde. Hij schreef en verzon een geheel van verhalen, gedichten, fictieve geschiedenissen, verzonnen talen en literaire essays over deze wereld en is daar heel zijn leven mee bezig geweest. Alles met als basis zijn werk : De Silmarillion. Uit dit werk heeft Tolkien uiteindelijk De Hobbit, het eerste boek dat Tolkien daadwerkelijk zelf liet uitgeven en de trilogie The Lord of the Rings (In de ban van de Ring)  gehaald. Met deze werken werd Tolkien wereldberoemd en ook nog eens de schepper van een heel nieuw literair genre: high fantasy. 

De Silmarillion is dus eigenlijk het stamboek; de bron van waaruit J.R.R. Tolkien putte wanneer hij al zijn prachtige epische verhalen schreef.  Als je je voor het eerst echt gaat verdiepen in De Silmarillion, dan heb je bijna een notitieblok nodig om de chronologische volgorde en de stambomen in de gaten te blijven houden.  Eru Ilúvatar is de Ene, de oppergod. Hij schiep de Onsterfelijken, de Ainur. Maar ondanks al het goed, moet er ook een tegenhanger zijn: het kwaad en die kwam in de vorm van de Ainur Melkor, die ook Morgoth genoemd wordt. Een deel van de Ainur wilden op Aarde wonen en zij werden, de Valar, de Goden. Ze gingen in een prachtig gebied wonen, Arda Valinor en daar werkten ze era's lang om de wereld te vormen. Ze schiepen dienaren, die eveneens onsterfelijk waren. De goede Valar schiepen de Maiar. Maar Melkor schiep kwade dienaren: de wrede Sauron, Balrogs en demonen. De Valar schiepen ook een ander onsterfelijk volk : de Elfen en daarna een lang levend volk : de Dwergen en uiteindelijk een kort levend volk : de Mensen. Al deze volken kregen echter ook te maken met de kwaadaardige scheppingen van Melkor en Sauron, zoals  Orks, Aardmannen en andere gedrochten. 

Era's en era's van strijd volgden, maar er kwamen ook goede dingen uit. De aanzet voor die verhalen zijn allemaal verwerkt door Tolkien in De Silmarillion. Al die verhalen hebben ook een link met elkaar, dus bepaalde personen komen geregeld terug. De diverse stambomen worden ook helemaal gevolgd en de persoonlijke geschiedenissen worden helemaal uitgewerkt. Die nauwgezetheid zorgt ervoor dat het bijna realistisch lijkt wat Tolkien schrijft en in mijn optiek is dat fascinerend. De personages in al zijn verhalen moeten hard werken voor vrede, rust en geluk. Sommige mensen zeggen dat Tolkien vrouwelijke personages niet echt goed naar voren liet komen, maar als je meer van Tolkien leest, dan merk je dat hij juist hele sterke vrouwelijke personages heeft, die vaak een sleutelrol spelen in het verloop van de geschiedenis van Midden-Aarde. Aangezien mythen en legenden vaak tragisch eindigen, heeft dat zeker invloed gehad op Tolkiens eigen verhalen, die ook vaak tragisch eindigen. Maar als je verder leest en meegaat in de wereld van Tolkien, dan merk je dat er altijd toch weer iets goeds uit komt. Heftige vriendschappen, stevige verbindingen, grote liefdes.  

J.R.R. Tolkien zelf had in 1937 geprobeerd een collectie 'Silmarillion-materiaal' te publiceren, voordat hij The Lord of the Rings had geschreven. De toenmalige uitgever durfde het niet aan, omdat het materiaal nogal chaotisch was. Christopher Tolkien publiceerde (met hulp van Guy Gavriel Kay) in 1977 wat ongepubliceerd materiaal onder de titel De Silmarillion. De Silmarillion is zeer complex en niet makkelijk te lezen, maar het is een essentieel werk voor iedere Tolkien fan. Ik kan niet anders dan dit werk 5 hartjes geven, want ik ben een Tolkien fan op en top. 

Recensie: De Silmarillion - J.R.R. Tolkien