Open hart - Elvira Lindo RECENSIE

Recensie: Open hart - Elvira Lindo

Elvira Lindo (1962) waagt zich in Open hart aan een portret van haar ouders. Overhellend naar dat van haar vader die als negenjarige door  een karakterloze vader en een bazige, kille moeder in de steek wordt gelaten.

Het brengt voor hem verlatingsangst teweeg. Hij raakt van de regen in de drup als een tante zich over hem ontfermt die nog een portie klappen toevoegt aan wat hij als kind toch al tekort komt.

Elvira schakelt van heden naar verleden in hoofdstukken die bol staan van emoties. Bedoeld of onbedoeld krijgt de lezer uitleg van het Stockholm syndroom: het sympathiseren van een slachtoffer met zijn/haar dader(s). Ze vindt in een beschouwing van haar eigen leven veel terug van dat van haar ouders.

Als je maar diep genoeg ergens induikt zwelt het begrip aan voor de oorsprong van zwakke karaktertrekken. Voor datgene wat genetisch bepaald is ook. Het boek zoomt in op de vraag in hoeverre  je gevormd bent/wordt door je omgeving en in hoeverre je daar afstand van kunt nemen. Een verhaal waarin liefde en liefdeloosheid hand in hand gaan. Dat gaat op voor partners en hun verhouding tot de kinderen.

Het is een onderwerp waarmee een auteur al gauw als belerend over kan komen meen overdosis aan saaiheid. Zo niet Lindo, die op fijngevoelige wijze literatuur bedrijft. Met tussen alle verdriet door een stevige scheut humor. Ze noemt zoveel plus- en minpunten op dat iedereen er wel iets van zichzelf in terug zal vinden. En van het gegeven dat ouders je wel deelgenoot maken van hun oorlog, maar niet bij de vrede betrekken…..

Een familieverhaal dat aanspreekt met uitgediepte relationele oneffenheden die met de mantel van de liefde word4en bedekt. Een bestseller in Spanje die hier ook de weg naar de lezer zal vinden.

Recensie: Open hart - Elvira Lindo