Verboden Kleuren - Margriet du Maine RECENSIE

Recensie: Verboden Kleuren - Margriet du Maine

Verboden kleuren neemt je mee in de wereld van de colorieten. Kind heeft donkerblauw haar en felblauwe ogen. Al sinds ze een baby is, woont ze in een weeshuis. Kind is daar de oudste en ook het opstandigste. De mensen die daar voor haar zorgen, zijn haar meer dan zat en dat gevoel is wederzijds. Op een dag komt er een vrouw, Maan, op bezoek in het weeshuis en zij komt speciaal voor Kind. Ze neemt Kind mee naar haar huis en geeft haar een nieuwe naam: Regen. Als het huis van Maan op een dag wordt geplunderd, wil Regen wraak nemen en besluit ze de weide wereld in te trekken. Zo ontmoet ze Wilg, ook een coloriet, die zich schuil houdt in het bos samen met zijn panter Distel. En ook Bloesem kruist het pad van Regen. Bloesem is een jong meisje dat er achter wil komen waarom haar broertje als baby door de soldaten van de koning is meegenomen. Ze maken haar niet wijs dat een baby gevaarlijk kan zijn, ook al heeft het oranje ogen en knalrode haren.

Margriet du Maine heeft met Verboden kleuren een origineel verhaal neergezet, waar je vanaf het begin in meegezogen wordt. Ze neemt de tijd om de drie hoofdpersonen in het verhaal goed uit te diepen. Dit kost wat tijd, maar is allesbehalve storend. Het geeft juist een extra dimensie aan het verhaal, want als lezer ken je hierdoor de hoofdpersonen ‘goed’.Kind, die dus later Regen heet in het verhaal, is een heerlijk opstandig meisje. In het weeshuis heeft ze het niet makkelijk. Hierdoor schopt ze tegen alles aan wat maar enigszins gezag vertoont. Als Maan haar meeneemt naar huis en ze dus eindelijk na al die jaren het weeshuis mag verlaten, krijg je als lezer een beetje het Annie-gevoel. Het avontuur begint pas echt vanaf het moment dat Regen het weeshuis verlaat. Dan maak je als lezer kennis met de wereld van de colorieten. Dit zijn mensen met gekleurde haren en gekleurde ogen en zij hebben magische gaven. Het verhaal speelt zich af in Witland en daar is geen coloriet te bekennen, behalve de hoofdpersonen uit het verhaal. Waarom er geen colorieten meer zijn weet eigenlijk niemand. Er is lange tijd oorlog geweest tussen de colorieten en het ‘normale’ volk, waarvan de koning van Goudland de aanstichter was. Hij was bang voor colorieten en vond dat ze allemaal moesten sterven. De kleur van het haar en de ogen hebben te maken met de gave die de colorieten hebben. Colorieten met groen haar hebben een gave op het gebied van de platenwereld. Bij blauwe haren ligt de gave op het terrein van het water of het weer. Dit laatste is het geval bij Kind, die later ook heel toepasselijk Regen wordt genoemd. 

De tweede hoofdpersoon in Verboden kleuren is Wilg, een jongen die samen met zijn panter in het bos woont en hier weet te overleven met alles wat hij vindt en soms steelt. Wilg is een coloriet met groen haar. Hij kan met dieren en planten communiceren. Wilg is als jongen van huis weggelopen, omdat hij bang is dat hij door de soldaten van de koning zal worden opgepakt omdat hij een coloriet is. Margriet du Maine heeft Wilg als een soort vaderfiguur of grote broer neergezet voor Regen en Bloesem. Hij heeft iets wat sympathie opwekt, een groot knuffelgehalte.

Tot slot introduceert de schrijfster de derde hoofdpersoon: Bloesem. Zij is een dienstmeisje in een rijke familie. Als haar ouders een zoontje krijgen met knalrood haar, wordt hij meegenomen door de soldaten van de koning. Bloesem besluit in Verboden kleuren dat ze dit niet kan accepteren en ze wil haar broertje bevrijden. Dat plan krijgt voor haar een makkelijkere wending als ze per toeval Wilg ontmoet. Samen met hem gaat ze op pad naar de plek waar colorieten gevangen worden genomen. Onderweg komen ze Regen tegen, die zich met al haar eigenwijsheid uiteindelijk toch bij hen voegt.

De reis die Regen, Wilg en Bloesem maken is een gevaarlijke, zo blijkt al snel. Iedereen in het land is fel tegen de colorieten. Dit zorgt ervoor dat ze zoveel mogelijk verborgen moeten blijven. Beetje bij beetje ontdekken ze steeds meer over de geschiedenis van de landen Goudland en Witland en de strijd tegen de colorieten. Ze ontdekken dat ze niet alleen staan en dat er over de hele wereld Blauwe Reigers zijn, mensen die zich verzetten tegen het gruwelijke besluit om colorieten gevangen te nemen.

Verboden kleuren is een spannend boek, waar je vanaf de eerste bladzijde helemaal in zit. De namen van de hoofdpersonen zijn in het begin even wennen. Gedurende het verhaal kom je erachter dat de namen perfect passend zijn.

Margriet du Maine heeft het thema discriminatie heel mooi vormgegeven in dit boek. Een vleugje magie zorgt voor het effect dat dit boek je zeker bij zal blijven. Er is veel avontuur en er gebeurt veel, waardoor je als lezer echt het verhaal in gezogen wordt. Het boek kent veel tekst, wat de lezers die moeite hebben met lezen, misschien zal afschrikken. Het boek is voor kinderen vanaf 11 jaar, maar met name op het einde gebeuren er toch wat gruwelijke dingen. Ik zou het aanraden vanaf een jaar of 12-13.

Verboden kleuren is een parel van een jeugdboek. Een heikel thema in een jasje van magie genoten; een gouden combinatie. Dit boek is niet alleen leuk voor kinderen, maar ook volwassenen zullen er veel plezier aan beleven.

Recensie: Verboden Kleuren - Margriet du Maine