De vissershut - Stein Torleif Bjella RECENSIE

Recensie: De vissershut - Stein Torleif Bjella

De naam Stein Torleif Bjella zegt de modale Nederlander niet zo veel, behalve als je een fascinatie hebt voor Noorwegen. Bjella is namelijk een van de meest gekende en bejubelde singer-songwriters van het Scandinavische noorden. Daarnaast wijdt hij zich ook aan het schrijven en daarvan is, naast een eerdere dichtbundel, De vissershut zijn romandebuut. Het werk is oorspronkelijk geschreven in een soort Noors dialect, maar dat blijft in de vertaling natuurlijk niet overeind. Desondanks is De vissershut een mooi kleinood en een oase van rust en eenvoud in de gecompliceerde boekenwereld van vandaag.

De vissershut draait rond twee protagonisten. De 79-jarige Ivar, gevierd zakenman en begenadigd violist, zorgt al jaren voor het Noorse bergmeer Storsenn. Het is een familietraditie die telkens overgaat op de oudste zoon van de familie. Nu de tocht naar de vissershut steeds zwaarder wordt voor Ivar, nodigt hij zijn neef Jon, onderwijzer en weinig succesvolle muzikant, uit om met hem mee te gaan naar Storsenn. Ivar ziet in hem de perfecte ‘troonopvolger’ aangezien hij zelf alleen maar dochters heeft. De twee brengen samen een week door in de vissershut. Ondertussen leert Ivar zijn neef alle kneepjes van het vak: de vissen, het kuitschieten, het plaatsen van de netten, het pekelen, het onderhoud van boot en hut. Daarnaast reflecteren ze samen over het leven, de liefde , de muziek en de toekomst.

Bjella beschrijft zijn personages op een zeer doordringende manier. Het is alsof de lezer bij de mannen in de boot zit: zeer herkenbare en realistische personages. Ze hebben elk hun kleine kantjes en ook die gaat Bjella niet uit de weg. De sfeer tussen de twee is zeer vaak gespannen en loopt uit op wederzijdse irritatie of soms hoogoplopende ruzie. Ivar is zeer belerend en neerbuigend naar zijn neef toe, maar toch groeien de twee steeds meer naar elkaar toe. Bjella heeft een zeer eenvoudige, maar pakkende stijl die tevens heel beeldend is. De lezer kan zich het Noorse bergmeer Storsenn perfect inbeelden en ziet de schoonheid van het landschap door de ogen van de personages. Daarnaast is het boek zeer empathisch. De lezer kan zich perfect inleven in de gevoelens van beide mannen: Ivar die worstelt met het ouder worden, het lsolaten en de eenzaamheid en Jon die zoekt naar zin in het leven, naar verbinding en vriendschap. Om alles nog interessanter te maken breit Bjella er nog een verrassende wending aan op het einde van het verhaal. 

De vissershut is een rustpunt en een pareltje van eenvoud om te lezen op een afgelegen plek in de natuur en te mijmeren bij de schoonheid en het leven.

Recensie: De vissershut - Stein Torleif Bjella