Vijftig tinten amore - Stefaan Daeninck RECENSIE

Recensie: Vijftig tinten amore - Stefaan Daeninck

Het kookboek Vijftig tinten amore is gemaakt door Stefaan Daeninck, Bart van Leuven en Debbie Braekez. Ieder heeft een eigen taak, zo is Stefaan de chef-kok die de heerlijke Italiaanse recepten in dit boek verzorgt. Hij heeft de klassiekers een hedendaagse en eigen twist gegeven. Bart van Leuven verzorgt de prachtige foto's in het kookboek en Debbie zorgt voor de zinderende verhalen die bij de gerechten passen.  

Iedereen kent de titel Vijftig tinten...wel, maar nu geen vijftig balletjes zoals het vorige kookboek van de schrijvers maar dit keer is het een zinderend Italiaans kook- en verhalenboek geworden. Het is een mooi kookboek waarbij de omslag van het boek iets mysterieus en ook sensueels heeft. De ondertitel verraadt dat het om een Italiaans kookboek gaat, anders was je er niet direct achter gekomen bij het zien van de voorkant. De gerechten zijn onderverdeeld in hoofdstukken met bijpassende namen zoals Venetiaanse verleiding, sensueel Sicilië en Romeinse romantiek.  

Je vindt qua recepten echt van alles wat in Vijftig tinten amore, zo kan je naast natuurlijk pasta ook ijs, soepen en cocktails maken. De recepten staan wel door elkaar heen, zo heb je in een hoofdstuk een pastagerecht, dan een cocktail en dan een soep. In het volgende hoofdstuk kan dit zo maar weer het geval zijn, het is dus echt op streek van Italië en smaak ingedeeld in plaats van de standaard indeling die je vaak ziet; vlees, vis, pasta. Dit maakt het kookboek wel anders dan andere kookboeken en dat past goed bij de speelse manier van schrijven. De foto's in het kookboek zijn mooi, dit komt door de kleurrijke gerechten en ingrediënten die er zijn gebruikt maar ook door het licht dat is gebruikt. 

De instructies bij de recepten zijn kort en bondig, alleen soms iets te bondig. Zo moet je salie kort bakken, maar wat is dan precies kort en hoe moet deze er na de bereiding dan uit zien? Pastadeeg moet je met je vinger indrukken om een bepaald vormpje te krijgen, maar hoe doe je dit dan precies? Dat zijn vragen die je kan hebben bij het lezen van de bereiding en de bereiding zelf. Een aantal instructiefoto's was hierbij wel gemakkelijk geweest om toch een stapje geholpen te zijn. Naast dit gemis, mist ook de bereidingstijd bij de recepten waardoor je lastig kan inschatten hoe laat het eten op tafel komt te staan.  

De verhalen in het kookboek zijn leuk en enthousiast geschreven. Er is een interessante koppeling gemaakt tussen eten, het proeven of het uiterlijk hiervan. Het is erg speels en met humor geschreven, het is een meerwaarde voor het kookboek. Vijftig tinten amore bevat recepten waarbij de ingrediënten soms niet allemaal even gemakkelijk te vinden zijn. Zo heb je sojabloem, appelkappers en verschillende soorten pasta nodig die niet in de Nederlandse supermarkten verkrijgbaar zijn. Wat af en toe ook even lastig is, is dat een basisrecept zoals een basistomatensaus bij een ander recept staat. Het was overzichtelijker geweest wanneer er een apart hoofdstuk met basisrecepten was.  

Panzanella  

Dit is een gerecht dat je wel helemaal naar Italië brengt, het is niet snel een gerecht dat je in Nederland op de menukaart zal zien staan. Dat was voor mij dan ook een reden om dit eens te proberen. Het eindresultaat op het bord geeft door de kleuren toch wel een erg mooi plaatje. Ook de smaak is zeer goed te noemen. Door de rode wijnazijn krijgt de tomatensaus wel een zuur tintje, maar dit maakt het gerecht wel weer mooi fris. De smaken zijn goed in balans, het zoete van de tomaten, zoute van de ansjovis en kappertjes. Ik was wel even zoekend wat je hier nou bij zou kunnen eten want dit ben je niet zo snel gewend in Nederland. Je kan je bij het proeven van dit gerecht wel voorstellen dat het nog lekkerder zou smaken bij een warme temperatuur buiten en een uitzicht op een mooi Italiaans landschap. Met dit gerecht waan je je even helemaal in Italië.  

Frittata  

Bij het zien van de foto springen de verschillende kleuren al van het beeld af. Er zit niet heel veel groenten bij de andere recepten dus dit was voor mij wel een bonuspunt om dit gerecht te proberen. Je moet de groenten allemaal tegelijk in de pan doen om te stoven. Door de verschillende baktijden van de groenten zie je dat de ui en tomaten al sneller gestoofd zijn dan de courgette. Hierdoor wordt het gerecht niet als op de foto in het boek, daar zien de groenten er nog harder uit. Dit doet verder niets af van de smaak. Deze is goed, ondanks de verschillende groenten proef je deze nog goed per stuk. Het gerecht is voor 4 personen, het is niet helemaal duidelijk hoeveel je er dan kan bakken uit de hoeveelheid groenten en ei. Uit de bereiding lijk je te lezen dat je één frittata voor   personen hebt, maar dat is wel erg karig. Dit is wel een gerecht dat vaker op tafel zal komen.  

Het kookboek Vijftig tinten amore krijgt 4 hartjes. Dit is geen standaard kookboek wat verwacht als je hoort dat het over Italië gaat en waarin je dan vaak alleen maar pasta's en pizza's vindt. Het is een origineel kookboek door de recepten maar ook zeker door de verhalen die je door het gehele boek kan lezen. De variatie aan recepten is fijn zodat iedereen iets te kiezen heeft. Het kan ook een leuk cadeau zijn om aan een beginnende of al meer ervaren kok te geven.  

Recensie: Vijftig tinten amore - Stefaan Daeninck