• onze waardering

Het tellen van de dagen - Fernando Aramburu RECENSIE

Recensie: Het tellen van de dagen - Fernando Aramburu

Toni is door het geruzie van zijn ouders, een op de spaken gelopen huwelijk en andere omstandigheden zó verbitterd geraakt dat hij zich vastzet in een plan tot zelfdoding, precies over exact een jaar. Het is de rode draad in Het tellen van de dagen van de Spaanse auteur Fernando Aramburu (1959)..

Je zou zo denken dat je een naargeestige roman voor je hebt liggen waarvan het maar zeer de vraag is of je die ruim 600 bladzijden uit wilt lezen. Ook al omdat de hoofdstukken de maanden aftellen tot het geplande moment.

Dat ligt toch echt even anders. Aramburu componeert een hilarisch verhaal, waarin ernst de luim niet kan bijbenen. Toni krijgt zijn enige vriend die een been mist en door hem Kunstpoot wordt genoemd mee in zijn voornemen. Een verhaal dat inzoomt op vele facetten die het leven van de homo sapiens inkleuren.

Daarbij eisen amoureuze verwikkelingen de meeste aandacht voor zich op. Hoe het fysieke keer op keer het verstandelijke om de oren slaat Het tellen van de dagen duikt diep in het gevoelsleven. Aramburu geeft van vele vergrijpen aan de taal treffende voorbeelden. Anakoloeten, pleonasme, incongruentie enzovoort. Kostelijke beeldspraak, metaforen die de lachspieren in beweging brengen.

Een roman die veel herkenbaars uitademt. Bijvoorbeeld de liefde tussen mens en dier. Een toegankelijk epos.

Latente spanning over de vraag wie toch degene is die de hoofdrolspeler briefjes met venijnige teksten in de brievenbus stopt, maar eerst en vooral toch of deze bij zijn voornemen blijft om zijn leven aan de kapstok te hangen. Een duizelingwekkend slot biedt het antwoord. Een stuiterbal door de tijd, met een voordurend schakelen van de vijfde versnelling naar de achteruit en omgekeerd. Ook het hinten naar de Burgeroorlog en de moeizame ontmanteling van het Franco regime is in mooie zinnen verpakt. Fel realistisch, waarbij geen rem staat op het uiten zonder af te glijden naar het Bargoens. Puur in de sociale vraagstukken,

Het tellen van de dagen is een verhaal dat je pakt met diverse herkenbare elementen die de vraag oproepen hoe je er zelf in zou staan. Met vaart geschreven in treffende volzinnen. Een goed vervolg op Vaderland, waarmee Aramburu eerder zijn prozaïsche kwaliteiten eerder onder bewijs stelde. Een Zuid-Europese schrijver met groot invoelend vermogen

Recensie: Het tellen van de dagen - Fernando Aramburu

Het tellen van de dagen

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Toni is leraar op een middelbare school en kwaad op de wereld. Hij is gescheiden, zijn tienerzoon Nikita ziet hij maar sporadisch, kortom: hij is teleurgesteld over zijn mislukte leven. Dus neemt hij het radicale besluit om er over precies één jaar een eind aan te maken. Tot het moment daar is, maakt hij elke dag een notitie over het waarom van zijn besluit. Onvermijdelijk brengt het hem terug naar zijn jeugd, naar zijn verleden en ex-vrouw Amalia, naar de onontwarbare knoop die zijn leven is geworden.

    Tegelijkertijd zijn er ook dingen die wél te moeite waard zijn. Toni heeft een jeugdvriend, Kunstpoot, die hij nog steeds bijna dagelijks ziet. Ook is hij verknocht aan zijn hond Pepa en aan zijn boeken, die hij ter voorbereiding op zijn naderende einde stuk voor stuk achterlaat in de stad. En na een tijdje duikt een oude bekende op, die hem een andere kant van het bestaan laat zien.

     

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Koken met zeewier - Anne Fleur Sanders, Anta Van De Wetering en Bella Thewes

  • De gestolen glimlach – Tom Hillenbrand

  • Dochters van hoop - Maria Nikolai

  • Stinkhond in Parijs - Colas Gutman

  • Tijd droogt alle tranen - Emma Anna

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Let it snow

  • Recensie: Uit de oven

  • Even voorstellen: Daphne

Zoek in artikelen