Schip der zielen - Kate Mosse RECENSIE

Recensie: Schip der zielen - Kate Mosse

Kate Mosse Schip der Zielen is het derde deel van de historische reeks Tijden van vuur, van deze Britse schrijfster. Er wordt verwacht dat de serie vier delen zal hebben.

Deel één Tijden van vuur speelt zich af in Carcassonne Frankrijk rond 1562. Religieuze verschillen tussen katholieken en Hugenoten zorgen voor steeds meer problemen in die tijd, uiteindelijk resulteert dat in heftige godsdienstoorlogen. De jonge Minou Joubert heeft een allesbepalende ontmoeting met een gevluchte Hugenoot Piet Reydon. Het stel probeert hun weg te vinden in een chaotische gevaarlijke wereld. Deel twee Stad van tranen gaat verder over de lotgevallen van Minou en Piet. Tijdens de Bartholomeusnacht in Parijs vlucht Minou met hun gezin naar Amsterdam. De stad van tranen en stad van herkomst van de moeder van Piet. Dit deel gaat vooral over de kinderen van Minou en Piet: Jean-Jacques, Bernarda en met name over hun dochter Marta. Deel 3 Schip der zielen gaat over hun kleindochter Louise.

Tijden van vuur en Stad van tranen zijn hele sterke verhalen, die alles in zich hebben om je als lezer te pakken en niet meer los te laten. Historische fictie met spanning, actie, drama en romantiek. Fictie vermengt met waargebeurde historische feiten. Boeiende verhaallijnen, die als puzzelstukjes op het einde in elkaar passen. Tijden van vuur eindigde met een cliffhanger, terwijl Stad van tranen min-of-meer afgesloten werd. Deel drie Schip der zielen is nu bijna op zichzelf te lezen. De hoofdpersonages Minou en Piet uit de eerste twee delen zijn hier slechts randfiguren in het begin. Ook hun kinderen komen slechts zijdelings in het verhaal voor. Toch blijft familie een rode draad in ook dit verhaal. Gezien het feit dat Schip der zielen als een soort piraten roman begint en eindigt, heeft het verhaal ook meer fictieve fantasierijke gebeurtenissen dan historisch waargebeurde feiten.

Louise Reydon-Joubert is een bastaard kind van Marta Reydon-Joubert en Louis van Evreux. Haar ouders zijn vermoord en ze is als tienjarig meisje bij haar grootouders gekomen in Amsterdam. Op haar 25e erft ze een aanzienlijk fortuin van haar vader. Wanneer ze met haar grootouders naar Parijs reist om de erfenis in ontvangst te nemen, bekent haar grootmoeder Minou dat zij ziek is en dat ze haar laatste maanden in Carcassonne, haar thuisstad, wil doorbrengen. Louise blijft na de dood van haar grootouders in Frankrijk en vestigt zich als rijke vrouw in de havenstad La Rochelle, waar ze de handelsbanden met de rederij in Amsterdam van haar oudtante Alis en diens partner Cornelia van Raay in stand houdt. Louise heeft een eigen schip De Oude Maen. Haar rustige luxe leventje verandert als ze verzeilt raakt in de problemen van een jonge man Gilles Barenton. Gilles blijkt een meisje te zijn, achtervolgd door haar hebberige moeder en stiefvader. Er vallen een paar doden in dit drama en Louise moet samen met Gilles ook vluchten. Cornelia en Alis zetten haar op handelsmissie met De Oude Maen en vanaf dat moment wordt het leven van Louise die van een kaperkapitein en gezagvoerder. Een leven dat haar heel goed ligt.

Kate Mosse maakt in deel één en twee gebruik van prologen, waarin ze de geschiedenis en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt duidelijk uitlegt. In een nawoord op het eind legt ze verantwoording af over de feiten en de manier waarop ze bepaalde situaties heeft beschreven. In deel drie Schip der zielen doet ze dit niet. Dit is ook niet nodig. Zoals gezegd is het boek goed losstaand te lezen, maar voor het algehele beeld is het goed als je ook deel één en twee hebt gelezen.

Kate Mosse heeft een prachtige beeldende schrijfstijl. Bovendien doet ze altijd grondig onderzoek en weet ze waar ze over schrijft. Vooral deel één Tijden van vuur gaat over Occitanië en Kate Mosse kent de streek, de gewoontes en de taal duidelijk heel goed. Ze schrijft er met grote passie over. Schip der zielen voert ons ver weg van deze streek en de passie is duidelijk minder, maar de stijl blijft taalkundig van hoog niveau. Het gebruik van Occitaanse woorden, oftewel de oude taal, is in Schip der zielen een stuk minder.  In de originele Engelse versie geeft het gebruik van Nederlandse woorden het verhaal een goede authenticiteit, maar ja in deze Nederlandse versie valt dat natuurlijk niet op.

Haar personages zijn helder beschreven en komen zeer geloofwaardig over. Ze maken een mooie ontwikkeling door en je leeft als lezer helemaal met hen mee. Ondanks de heftige dramatische tijden waarin de verhalen zich afspelen, houdt Kate Mosse toch een luchtige heldere schrijfstijl aan. Niet alleen zware geschiedenis, maar ook pakkende romantiek.

Schip der zielen gaat wat minder over geloofskwesties. Louise Reydon-Joubert is geen actief Hugenoot of Calvinist en ze heeft hele andere zorgen aan haar hoofd. Ze is altijd een wild kind geweest die dol is op de zee. Haar leven verloopt niet op de manier waarop het leven van een jonge vrouw uit die tijd zich zou moeten ontwikkelen. Voor Louise geen huisje, boompje, beestje. Het fortuin van haar vader geeft haar bepaalde voordelen en voorrechten die andere vrouwen niet hebben. Louise eindigt alleen met haar partner Gilles, maar toch is de familie nog niet klaar met haar. Ze komt tot de ontdekking dat ze een halfbroer heeft Phillipe en bouwt daar een band mee op. Jaren later blijkt dat Jean-Jacques een kleindochter krijgt die net zo avontuurlijk is aangelegd als haar oudtante Louise en deze Suzanne Joubert is vastbesloten de zoektocht naar haar tante Louise te beginnen, want een vrouw als zij mag niet uit de geschiedschrijving verdwijnen. Genoeg stof voor deel vier dus.

Schip der Zielen van Kate Mosse is een prachtige historische roman. Niet zo zwaar als de vorige twee delen van de reeks Tijden van vuur, maar zondermeer boeiend en interessant. Een heerlijke pageturner, beeldend geschreven en daarom echt 5 hartjes waard.

Recensie: Schip der zielen - Kate Mosse