Het geheim van het familiehuis - Kate Morton RECENSIE

Recensie: Het geheim van het familiehuis - Kate Morton

Het gaat de Australische Jess niet helemaal voor de wind in Londen. De problemen op professioneel en persoonlijk vlak lijken zich op te stapelen. Wanneer ze telefoon krijgt dat haar oma in het ziekenhuis ligt, levert dat een soort vlucht terug naar haar geboorteland op. Aangekomen in Sydney staat het er slechter met Nora voor dan Jess had verwacht en haar oma is er zwak en slaat wartaal uit. Wartaal die Jess toch prikkelt en die samen met het feit dat Nora onder aan de trap naar zolder is gevonden, een plek waar Jess nooit mocht komen, haar op zoek laat gaan naar wat haar oma die laatste weken bezighield. Ze vindt aanwijzingen over een verband tussen haar familie en één van Australiës meest spraakmakende misdaadzaken en gaat op onderzoek uit.

Kate Morton bouwt in Het geheim van het familiehuis een verhaal op dat meerdere generaties omspant en verschillende plekken bij elkaar laat komen. De afstanden in tijd en ruimte zorgen ervoor dat er veel uitgelegd moet worden, dat er een berg personages aan het verhaal gelinkt zijn, en dat het tempo traag is. De opbouwfase duurt lang en dat is een logisch gevolg van de aanpak, maar je wordt af en toe wel ongeduldig tijdens het lezen. De flashbacks voelen qua tempo en sfeer anders aan dan het verhaal in het nu. Ook al speelt zich daar een groot drama af, toch lijkt alles daar er heel rustig aan toe te gaan. Op de piekmomenten van het drama is dat gevoelsmatig niet altijd kloppend, en het zorgt er voor dat je als lezer niet helemaal connectie lijkt de maken met de emoties van de personages. Is dat erg? Ja en nee, het ligt natuurlijk allemaal in het verleden en de gebeurtenissen worden herverteld om het verband bloot te leggen met Nora en Jess. Toch creëert het een zekere afstand.

Natuurlijk is het een meeslepend verhaal. De geheimzinnige dood van bijna een heel gezin, de verhoudingen tussen de drie generaties vrouwen in Sydney, de dood van de mater familias die alles blootlegt. Het is voer genoeg om van dit meer dan 600 bladzijden tellende boek een heel interessant geheel te maken. Kate Morton werkt duidelijk zichtbaar naar een climax toe en die is deels wel voorspelbaar. Vermoedens die je al vanaf het begin hebt, worden zeker bevestigd, maar door de zijwegen ga je af en toe twijfelen. De beide tijdlijnen worden afwisselend, grotendeels chronologisch verteld. De flashbacks volgen een chronologisch pad, maar af en toe zijn er missende onderdelen die later worden verklaard. Op deze manier houdt Morton het geheimzinnig.

Hoofdpersonage Jess is vreemd genoeg niet het interessantste personage van Het geheim van het familiehuis. Ze is de onderzoeker en daardoor een drijvende kracht in het verhaal, maar de spilfiguur is absoluut Nora. En vreemd genoeg, naarmate je in het boek vordert, wordt Jess’ moeder Polly eigenlijk het karakter waar je je het meeste aan gaat hechten. Dat komt mede omdat Jess vrij vlak blijft qua karakterontwikkeling, en Nora onuitstaanbaar wordt. In het kader van het plot is dat laatste een interessante ontwikkeling, maar het verhoogt het leesplezier niet.

De cover heeft absoluut de uitstraling van een historische roman, maar ga ook een keer op zoek naar de mooie blauwe cover van de Engelstalige versie Homecoming. Het geheim van het familiehuis is een goed gekozen titel, want de familie draagt inderdaad een groot geheim met zich mee. Een geheim dat Nora met haar leven heeft willen beschermen. Het beheerst absoluut het totale plot van deze historische roman, maar de diepere laag die eronder zit is minstens zo interessant. Liefde, eenzaamheid, onthechting en een stukje psychologische onderdrukking zijn allemaal thema’s die aan bod komen. Op de achtergrond komen ze volledig tot hun recht voor de oplettende lezer, maar het leuke is dat je er niets mee hoeft als je dat niet wil. Als je gewoon het mysterie wil ontrafelen en de diepere lagen langs je heen wil laten gaan, dan kan dat ook. Dit gezegd zijnde, dan zijn er wel kortere en snellere boeken die je daar waarschijnlijk meer plezier in verschaffen.

Het geheim van het familiehuis is een sfeervolle historische roman, die niet altijd even vlot leest. Dit komt mede door de lange opbouwfase en de grote hoeveelheid personages. De schrijfstijl is neutraal, maar voelt af en toe wat taai aan. Dat is vooral voelbaar in het eerste deel van het boek, daarna wen je er automatisch aan. Het geheel is zeker meeslepend en je bent als lezer geïntrigeerd door beide delen van het verhaal. Het is jammer dat de hoofdpersonages weinig aimabel zijn, maar gelukkig zijn er genoeg andere karakters die je kan liefhebben. Morton weet op bepaalde momenten goed de atmosfeer te vangen. Zeker tijdens het lezen van de flashbacks waan je jezelf in het Australië van weleer.

Recensie: Het geheim van het familiehuis - Kate Morton