De stille huisgenoot - Clémence Michallon RECENSIE

Recensie: De stille huisgenoot - Clémence Michallon

Maak kennis met de vrouw in de schuur, de vrouw zonder naam, de vrouw die niet vermoord werd. Zij verandert in de vrouw in het huis, Rachel, de stille huisgenoot, de nicht, de familievriendin. Clémence Michallon maakt 'de vrouw' al snel tot een vriendin waar je begrip voor krijgt en waarvoor je net als zij maar één ding wilt: dat ze overleeft. 

Clémence Michallon is journaliste, ze schrijft voor The Independent over onder andere true crime en literatuur. Haar kennis van true crime heeft ze duidelijk verwerkt in haar debuutthriller De stille huisgenoot. Het resultaat is een bijzondere, zeer originele thriller. Deels is de originaliteit toe te schrijven aan de vorm van het verhaal. Vanuit verschillende perspectieven, maar vooral dat van 'de vrouw', krijgt het scenario vorm: een seriemoordenaar en hardwerkende alleenstaande vader, die een jonge vrouw in leven houdt in de schuur achter zijn huis. 

Wanneer de vrouw van Aidan, de moordenaar, door ziekte overlijdt, moet hij samen met zijn dochter het huis met de schuur verlaten. Dat is het eerste moment om te vrezen voor het leven van de vrouw in de schuur. Aidan besluit een gewaagde stap te zetten en de vrouw mee te nemen. Zo wordt zij 'de vrouw in het huis'. Hij stelt haar voor aan zijn dochter Cecilia en doet alsof ze een verre vriendin van de familie is die problemen heeft en een tijdelijk onderkomen nodig heeft. Hoewel de vrouw, die van Aidan de naam 'Rachel' krijgt, in het huis meer comfort en bewegingsruimte krijgt, is er nooit de illusie dat zij door deze stap dichter bij haar vrijheid komt. 

Langzaam maar zeker laat Rachel haar herinneringen van voor haar ontvoering toe. En met die herinneringen komt ook de wens naar vrijheid, naar veiligheid. Ze weet dat ontsnappen haar overlevingskansen enorm in gevaar brengt. Toch moet ze het proberen, zeker wanneer ze erachter komt dat zij niet de enige is die risico loopt. Steeds meer voelt ze zich verantwoordelijk, voor Aidans jonge dochter én voor Emily, de vrouw die verliefd op Aidan is geworden en steeds meer toenadering zoekt...

De wisselingen van perspectief en de details over de belevingswereld maken de personages driedimensionaal, en juist dat maakt deze thriller van Michallon zo ijzingwekkend geniaal: dit verhaal had zich met gemak in je eigen omgeving kunnen afspelen. Door de korte hoofdstukken wordt de lezer heen en weer gesleurd tussen gevoelens van walging en boosheid voor alles wat Rachel moet doorstaan, maar ook sympathie voor Rachel en Emily en soms zelfs voor Aidan. Door Michallons realistische schrijfstijl zijn de hulpeloosheid van Rachel en de haast puberale verliefdheid van Emily bijna voelbaar. 

De stille huisgenoot van Michallon is een verhaal dat je besluipt, meesleurt en dat, ondanks het af en toe wat beschrijvende karakter, nooit de illusie wekt dat jij of de personages waar je je aan gehecht hebt veilig zijn. Michallon zet een ijzersterk debuut neer dat schreeuwt om meer...

Recensie: De stille huisgenoot - Clémence Michallon