This Girl - Colleen Hoover RECENSIE

Recensie: This Girl - Colleen Hoover

Layken en Will hebben samen al heel wat doorstaan, maar hun liefde is nog nooit sterker geweest. Nu ze getrouwd zijn, staan ze op de drempel van hun leven samen. Terwijl ze hun huwelijk vieren tijdens hun korte huwelijksreis in een chique hotel, bevraagt Layken Will op hoe hij een aantal belangrijke momenten in hun tijd samen heeft ervaren. In alle openheid neemt Will haar mee in zijn gevoelens en gedachten bij bijvoorbeeld hun eerste ontmoeting, hun eerste date of de ontdekking dat ze niet samen konden zijn. Kan Layken nog op dezelfde manier naar hem kijken als hij zijn verhaal gedaan heeft? Of maakt deze nieuwe kennis hun relatie alleen maar sterker?

In This Girl (Zij is het), deel drie van de Slammed-serie, het debuut van Colleen Hoover, wordt het oorspronkelijke verhaal van Layken en Will verteld vanuit het perspectief van Will. Will was ook de verteller in Slammed 2, dus zijn vertelstem kennen we al. Het verhaal gaat direct verder na het slot van Point of Retreat (Geen weg terug). Wie dat deel gelezen heeft, weet dat Layken en Will inmiddels getrouwd zijn. This Girl pakt de draad op tijdens hun (korte) huwelijksreis. We lezen zeker ook over die huwelijksreis, maar in dat deel van het verhaal gebeurt eigenlijk weinig. De belangrijkste rol is weggelegd voor Wills terugblik op hun eerste tijd samen en de uitdagingen waar ze toen voor stonden.

Het gebeurt natuurlijk vaker, hetzelfde verhaal vertellen vanuit het perspectief van een ander. Denk bijvoorbeeld aan Midnight Sun, Edwards kijk op zijn kennismaking met Bella (de Twilight-serie van Stephenie Meyer). De grote uitdaging van zo'n vertelling is dat het echt toegevoegde waarde moet hebben voor de lezers van het eerdere verhaal. Daar gaat het mis bij This Girl. Hoover brengt zo nu en dan wel nieuwe situaties in, maar blijft heel dicht de scènes uit Slammed. Soms zelfs letterlijk – wat logisch is, want de feitelijk beschrijving van de situatie is natuurlijk niet anders vanuit het ene of het andere perspectief. Maar als je nog niet zo lang geleden is dat je Slammed hebt gelezen, is het een beetje suf om letterlijk hetzelfde verhaal te lezen, of opnieuw de slamgedichten uit dat andere boek voorgeschoteld te krijgen.

We zouden Layken de schuld kunnen geven – zij vraagt Will te vertellen hoe hij zich voelde op momenten als toen hij haar voor het eerst zag of toen tot hem doordrong dat hun relatie onmogelijk was. Maar uiteindelijk het is natuurlijk een inschattingsfout van Hoover. This Girl is heel duidelijk bedoeld voor de fans van Layken en Will. Het boek stort de lezer ook direct in hun verhaal, zonder verdere toelichting voor wie hen nog niet kende. Maar als je de hele serie meteen achter elkaar doorleest, is een, zoals gezegd soms letterlijke, herhaling van het originele verhaal eigenlijk gewoon saai. Daarbij is Will nogal een sentimentele verteller. Dat wisten we al uit Point of Retreat, maar in This Girl is het nog een stukje erger.

Met de Slammed-serie laat Hoover zeker zien dat ze een getalenteerd schrijver is. Ook lijkt ze goed nagedacht te hebben over haar serie: wat willen fans van een liefdeskoppel allemaal weten en volgen van het stel? Ze stort Layken en Will gelukkig niet in een nieuwe relatiecrisis, dat zou te veel van het goede zijn geweest. Wat wel jammer is: na twee boeken vol seksuele spanning blijft een langverwachte stomende eerste-keer-seksscène helaas uit. De suggestie is er, de deur naar de slaapkamer staat op een kier... Maar dit boek is duidelijk al wat ouder en gaat nog niet mee in de huidige trend van meer expliciete seksverhalen. De echte fan die zich door This Girl heen weet te worstelen, kan het boek na een keurig afgerond slot tevreden sluiten. Maar had dat laatste hoofdstuk niet ook gewoon als epiloog aan Point of Retreat toegevoegd kunnen worden? Dan had Hoover eerder aan de slag gekund met de boeken waarmee inmiddels flink haar strepen heeft verdiend...

Recensie: This Girl - Colleen Hoover