Cucina povera - Roberta Pagnier RECENSIE

Recensie: Roberta's Cucina Povera - Roberta Pagnier

Wat een fijn boek is Roberta’s Cucina Povera! Het heeft even geduurd na het verschijnen van de Pastabijbel voor er een nieuw boek van Roberta Pagnier verscheen. Gelukkig duikt ze zo nu en dan nog wel op, ergens op televisie. Pas geleden zelfs nog met haar deelname aan Expeditie Robinson. De liefde voor de Italiaanse keuken spat er vanaf bij de half-Italiaanse Roberta. Een passie die ze heeft overgenomen van haar moeder.

In Cucina Povera gaat het over ‘gewoon’ Italiaans eten en dan met name vooral zeer betaalbaar omdat eten niet duur hoeft te zijn. Koken met normale producten en vooral met heel veel no-waste recepten. Eigenlijk is de ‘armeluiskeuken’ de basis van de zo veel geroemde Italiaanse keuken. Kook met wat je voor handen hebt, dus kook regionaal en met de seizoenen en gebruik dieren van kop tot staart zonder al te veel verspilling. Alles bevat smaak en belangrijke voedingsstoffen.

Roberta Pagnier geeft ons haar regels om perfect te kopen en te koken. Ze geeft een inkijkje in haar voorraadkast, vertelt ons dat we beter producten uit Nederland kunnen kopen en leert ons hoe we vlees en vis moeten bakken of stoven. Daarna volgen een aantal basisrecepten voor onder andere bouillon, pesto en olie.

De recepten in Cucina Povera zijn onderverdeeld in pasta, brood, bonen, rijst en granen, ei en kaas, groente, vis, vlees en zoet, maar natuurlijk zijn er ook pasta’s met eieren en bonen met spek, zo je wilt. Één ding is zeker, ik denk dat je al deze recepten wel wilt en kán maken en je hoeft er niet persé een keukenprins of -prinses voor te zijn. Bijna alle 100 recepten worden door Roberta ingeleid met een korte beschrijving van het gerecht of van een ingrediënt.

Zo gauw ik het boek binnen kreeg en begon met bladeren wist ik het trouwens al: ‘Wij eten vanavond pasta’.  Niet uit het hoofdstuk ‘Pasta’, maar uit het hoofdstuk ‘Uova e formaggio’: eieren en kaas. De klassieker Spaghetti alla carbonara staat bij ons wel vaker op het menu en ja, ik gebruik dezelfde ingrediënten als Roberta Pagnier: guaciale, maar als de super het niet heeft gebruik ik pancetta of zelfs ontbijtspek, Pecorino, of een combinatie met Parmezaanse kaas en nee, géén room, dat mag niet van Italianen. Mijn tip is: vind je het met room lekkerder? Gewoon doen!

Nog geen twee dagen later had ik het hele boek inmiddels gelezen en een paar keer doorgebladerd. Ik bleef namelijk zin houden om nog een recept te maken. Omdat het nu éénmaal herfst is koos ik voor de najaarsfrittata met rode biet, ricotta en zalm. Een combinatie die ik zelf niet snel zou verzinnen. Zeker de biet niet. Het bleek simpelweg heerlijk. Ik weet het zeker. De komende tijd volgen er meer gerechten en ik ga ook mijn pastamachine weer tevoorschijn halen want Roberta’s Cucina povera vraagt erom, om uit gekookt te worden.

Recensie: Roberta's Cucina Povera - Roberta Pagnier