Gebied 19 - Esther Gerritsen RECENSIE

Recensie: Gebied 19 - Esther Gerritsen

Het is de ochtend na zijn bruiloft en Tomas wordt alleen wakker. Zijn vrouw is nergens te bekennen en dat terwijl ze straks op huwelijksreis gaan. Wanneer hij de hond gaat uitlaten, zijn de straten angstwekkend leeg. Bij het buurthuis drommen vreemd genoeg de mensen samen. Daar blijkt dat zich op aarde een verandering van ongekende proporties heeft voltrokken. Een verandering die iedereen al had zien aankomen, behalve Tomas.

In Gebied 19 beschrijft Esther Gerritsen een dystopische ervaring van de hoofdpersoon: een groot deel van de bewoners van de aarde is vertrokken. Waarnaartoe, en hoe, en waarom, dat is voor Tomas volslagen onduidelijk. Tomas is auteur en hij laat zich altijd volledig opslokken door zijn boeken en het schrijfproces. Waar eigenlijk iedereen wist dat deze volksverhuizing zou gaan plaatsvinden, is Tomas er volledig door verrast.

De sfeer die het boek oproept doet denken aan het onbestemde gevoel dat bijna iedereen wel gehad zal hebben tijdens de eerste corona-lockdown. Verlaten straten, zoeken naar wat er nog is en wat nog mogelijk is, veel afstandelijkheid en een onduidelijk perspectief op de toekomst. Tomas doet niet heel erg zijn best om antwoorden te krijgen, noch om te zoeken naar bekenden die mogelijk ook zijn achtergebleven. Hij is vooral boos en probeert zich tegen de situatie te verzetten. 

Om een onduidelijke reden wordt het hem toegestaan af en toe contact te hebben met zijn vrouw, die wel vertrokken is. Of toch niet? En dan wordt Tomas opeens wakker en is hij niet meer op de aarde, maar op die andere planeet. Daar is alles hetzelfde, maar ook toch niet. Het meest opvallend is dat geschiedenis daar ontkend wordt en iedereen, gedwongen?, doet alsof er geen aarde is waar iedereen tot het moment van de overplaatsing zijn leven heeft geleefd.

Gebied 19 is volledig vanuit het perspectief van de hoofdpersoon geschreven. Dit zorgt ervoor dat je als lezer, die dezelfde vragen heeft als de hoofdpersoon, over veel dingen in onzekerheid blijft. Tomas krijgt zijn vragen immers niet beantwoord, de lezer dus ook niet. Deze perspectiefkeuze maakt het voor de auteur van het boek mogelijk om ingewikkelde beschrijvingen en verklaringen uit de weg te gaan, maar is gelijk een gemiste kans en laat de lezer te veel in het ongewisse.

De schrijfstijl van Esther Gerritsen is prettig en duidelijk. Het boek leest vlot en makkelijk. Het boek bestaat uit drie delen, die vooral gezien de locatie waar ze zich afspelen, duidelijk van elkaar onderscheiden zijn. De hoofdstukken zijn vrij kort, waardoor je het boek ook makkelijk even terzijde kunt schuiven. Je blijft echter lezen, omdat je hoopt op antwoorden op vragen. Gebied 19 is een roman vol existentiële vragen, waarbij eenzaamheid en vertrouwen belangrijke thema’s zijn. Het is een verhaal vol potentie, maar die is toch helaas niet helemaal uit de verf gekomen.

Recensie: Gebied 19 - Esther Gerritsen